.
Kwiecień, 2023
16
Niedziela
II Niedziela Wielkanocna
Niedziela Miłosierdzia Bożego
- Imieniny obchodzą: Benedykt, Bernadeta, Cecylian, Charyzjusz, Feliks, Julia,
- 🌅 Wschód słońca o: 05:37,
- 🌇 Zachód słońca o: 19:44,
- Msze Święte w farze: 07:00, 08:30, 10:00, 12:00 z udziałem dzieci, 15:00,
- Msza Święte w Kościele św. Barbary: 11:00,
- Zbiórka do puszek na cele charytatywne.
Kilka słów
Święto Miłosierdzia obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Inspiracją dla ustanowienia tego święta było pragnienie Jezusa, które przekazała Siostra Faustyna. Pan Jezus powiedział do niej: „Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia” (Dz. 299). „Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski” [Dz. 699].
Słowo Boże na dzisiejszą niedzielę
Życie pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Uczniowie trwali w nauce apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.
Bojaźń ogarniała każdego, gdyż apostołowie czynili wiele znaków i cudów. Ci wszyscy, którzy uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby.
Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, spożywali posiłek w radości i prostocie serca. Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia.
Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny
Niech dom Izraela głosi: «Jego łaska na wieki». *
Niech dom Aarona głosi: «Jego łaska na wieki».
Niech wyznawcy Pana głoszą: *
«Jego łaska na wieki».
Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny
Abym upadł, uderzono mnie i pchnięto, †
lecz Pan mnie podtrzymał. *
Pan moją mocą i pieśnią, On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia w namiotach sprawiedliwych: *
«Prawica Pańska moc okazała».
Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny
Kamień odrzucony przez budujących †
stał się kamieniem węgielnym. *
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił, *
radujmy się nim i weselmy.
Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny
Radość płynąca z wiary
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Piotra Apostoła
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego, które jest zachowane dla was w niebie. Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżeni mocą Bożą dla zbawienia, gotowego objawić się w czasie ostatecznym.
Dlatego radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń. Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu Jezusa Chrystusa. Wy, choć nie widzieliście, miłujecie Go; wy w Niego teraz, choć nie widzicie, przecież wierzycie, a ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwały wtedy, gdy osiągniecie cel waszej wiary – zbawienie dusz.
Alleluja, alleluja, alleluja
Uwierzyłeś, Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś;
błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.
Alleluja, alleluja, alleluja
Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!»
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!»
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
Komentarz do Słowa Bożego
Dzisiejsza niedziela – Niedziela Miłosierdzia Bożego – jest świętem obchodzonym na polecenie samego Pana Jezusa. Powiedział On do św. Faustyny:
„W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; która dusza przystąpi do spowiedzi i komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat. Miłosierdzie moje jest tak wielkie, że przez całą wieczność nie zgłębi go żaden umysł, ani ludzki, ani anielski” [Dzienniczek, 699].
Dzisiejsza liturgia słowa dużo nam mówi o Bożym miłosierdziu. Spójrzmy na Ewangelię. Jezus podczas ostatniej wieczerzy powiedział do swoich uczniów, że nie zostawi ich sierotami: że powróci, aby dać im swój pokój, swoją radość i uczynić ich swoimi świadkami mocą Ducha [por. J 14, 18-19]. Teraz dotrzymuje słowa i przychodzi ze swoim pokojem, obdarza uczniów radością i mocą. Jezus wchodzi do Wieczernika, gdzie uczniowie przebywają pełni obaw, lęku i wtedy obdarza ich pokojem [por. J 20, 19], który jest darem dla Jego uczniów. Jezus przychodzi, pomimo zamkniętych drzwi. Nic nie stanowi dla Niego przeszkody. Takie jest Boże miłosierdzie. Dziś Jezus chce ze swoim miłosierdziem przyjść do każdego z nas.
Jezus, który powstał z martwych, jest źródłem pokoju i radości. Przez dar Ducha posyła uczniów, aby w świecie kontynuowali dzieło pojednania – pojednania ludzi z Bogiem i z sobą nawzajem. Uczniowie, gdy ujrzeli Pana, który wszedł do Wieczernika, uradowali się. Radość jest owocem spotkania ze Zmartwychwstałym. Nie ma już miejsca na smutek. Uczniowie dostają misję, która polega na przebaczaniu grzechów – zwyciężając zło dobrem. Realizuje się w ten sposób na ziemi miłość Ojca i kontynuuje misja Baranka Bożego, który gładzi grzech świata.
Po ośmiu dniach uczniowie znów przebywają wewnątrz domu, ale tym razem nie panuje tam już strach, lęk, obawa, ale pokój, radość, przebaczenie, dzięki temu, że Jezus tam wszedł [por. J 20, 26]. Zamknięte drzwi tym razem nie są już oznaką strachu, a oddzielenia od świata – uczniowie są wprawdzie „w świecie”, ale nie są już „ze świata” [por. J 20, 27]. Dają świadectwo prawdzie, żyjąc w świecie i głosząc słowo.
Jezus ukazuje swoje rany i pozwala Tomaszowi ich dotknąć, bo ciężko mu było uwierzyć. Nie potrafił w pełni zaufać, że to, co mówią inni, jest prawdą. Zaufał dopiero, gdy doświadczył, gdy dotknął [por. J 20, 27-28]. Na obrazie „Jezu ufam Tobie” pięknie jest ukazane źródło miłosierdzia. Te dwa promienie wypływające z serca Chrystusa symbolizują najważniejsze sakramenty: czerwony promień jest symbolem życiodajnej Eucharystii, tak jak krew jest symbolem życia, zaś błękitny to woda oczyszczająca dusze – takie oczyszczenie dokonuje się w chrzcie i w spowiedzi.
Rany Chrystusa są źródłem i oznaką najwyższej miłości. On za nas życie oddał, On dla nas zmartwychwstał. Ręce są symbolem władzy – to nimi człowiek wszystko czyni i burzy. Ręce Chrystusa, które umyły i wytarły nogi, ręce Chrystusa, które dały nam najcenniejszy dar – Eucharystię, zostały przebite przez miłość i służą każdemu zagubionemu. Kościół, który my tworzymy, rodzi się z krwi i wody wypływających z boku Chrystusa. Krew Chrystusa uwalnia nas od śmierci, a Jego Ciało staje się pokarmem na życie wieczne.
Rany Chrystusa są bramą, przez którą Bóg wychodzi naprzeciwko nam, a my wchodzimy w Niego – to pewien obraz Bożej miłości i miłosierdzia. Tak jak Tomasz mógł dotknąć Chrystusa, tak my możemy Go dotknąć, zjednoczyć się z Nim w komunii. Zawołanie Tomasza: Pan mój i Bóg mój! [J 20, 28], to jego osobiste wyznanie wiary. Warto sobie postawić sobie pytanie o to, czy ja uznaję w Jezusie swojego Pana i Boga. Tomasz jest podobny do nas, wezwanych do uwierzenia przez świadectwo innych, przez słowo. Aby dawać świadectwo, trzeba uwierzyć. Wiara wypływa też ze świadectwa innych. Widzenie i dotykanie ma znaczenie tylko wtedy, kiedy się przylgnie do Jezusa, kiedy się Jemu zaufa. Przecież widzieli i dotykali Go także ci, którzy Go ukrzyżowali…
My dziś widzimy Jezusa w słowie, w braciach i dotykamy Go pod postacią chleba – w Komunii św. Ewangelia nie kończy się odejściem Jezusa, bo On zostaje. Zostaje wśród uczniów i zostaje pośród nas. Jest obecny przede wszystkim w darze Eucharystii.
Tylko wierząc, możemy mieć pełnię życia, żyć w Bogu. Bracie, siostro – chciej skorzystać z tej wielkiej łaski, jaką Jezus chce ci dziś ofiarować. Chciej skorzystać ze zdroju Jego miłosierdzia. Masz ku temu narzędzia, którymi są sakramenty spowiedzi i Komunii świętej. Użyj ich dla swojego zbawienia.
