You are currently viewing 2 luty – Dzień Życia Konsekrowanego

2 luty – Dzień Życia Konsekrowanego

Kilka słów

W święto Ofiarowania Pańskiego, 2 lutego, obchodzony jest Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. To dzień, kiedy w sposób szczególny zwracamy uwagę na świadków obecności Boga w świecie, jakimi są osoby konsekrowane. W naszej diecezji Toruńskiej, w  ramach Dnia Życia Konsekrowanego Sanktuarium pw. NMP Gwiazdy Nowej Ewangelizacji i św. Jana Pawła II zaprasza w środę, 2 lutego, na Mszę św. o godzinie 10.00 pod przewodnictwem J.E bpa Wiesława Śmigla. Tego dnia  módlmy się o święte powołania. Podczas Eucharystii  będzie miał miejsce akt odnowienia ślubów. Kolekta  ze Święta Ofiarowania Pańskiego – przeznaczona będzie  na  jedyny klasztor kontemplacyjny, znajdujący się na terenie diecezji toruńskiej – klasztor sióstr karmelitanek bosych w Łasinie. 

 

W Polsce jest blisko 31,1 tys. osób konsekrowanych. W klasztorach kontemplacyjnych w Polsce żyje około 1250 mniszek, w tym 1198 w klasztorach należących do konferencji klauzurowej. Wśród nich jest 1081 profesek wieczystych – poinformowała Konferencja Przełożonych Żeńskich Klasztorów Kontemplacyjnych w Polsce. Według danych Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych w Polsce z 1 stycznia 2021 w 105 żeńskich zgromadzeniach zakonnych tzw. czynnych żyło 16 tys. 764 sióstr w 2071 domach. Według danych z 31 grudnia 2020 r. Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce zrzeszającej 59 zgromadzeń w naszym kraju było 11 020 zakonników. Dzień Życia Konsekrowanego ustanowił w Kościele w 1997 roku, Ojciec Święty Jan Paweł II. Przypada on zawsze w uroczystość Ofiarowania Pańskiego, 2 lutego. Tego dnia osoby konsekrowane gromadzą się w Kościołach lokalnych na wspólnej modlitwie. W czasie uroczystej liturgii w kościołach katedralnych odnawiają swoje śluby i przyrzeczenia. “Życie konsekrowane znajduje się w samym sercu Kościoła, jako element o decydującym znaczeniu dla jego misji, ponieważ wyraża najgłębszą istotę powołania chrześcijańskiego” – napisał św. Jan Paweł II w wydanej w roku 1996 posynodalnej adhortacji apostolskiej “Vita consecrata” o życiu konsekrowanym i jego misji w Kościele i świecie. “Celem Światowego Dnia Życia Konsekrowanego jest najpierw wyrażenie wdzięczności i podziękowania Bogu za dar życia zakonnego, za ten szczególny charyzmat dany dla dobra całego Kościoła” – wskazał jezuita o. Wiesław Kulisz dyr. Wydziału Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego w archidiecezji warszawskiej w komunikacie przekazanym PAP. Zaznaczył, że konsekrowani 2 lutego “pragną zamanifestować swoją obecność i przynależność do Chrystusa, będącą swoistym znakiem i zapowiedzią innego – niż ziemski – świata, rzeczywistości nieba”. “Celem jest też modlitwa o nowe powołania do tego stanu, by nigdy nie brakowało świadków Chrystusa, którego powołani pragną naśladować przez śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa” – zaznaczył jezuita. Wskazał, że “osoby konsekrowane mają z woli Chrystusa stawać się nowym zaczynem, solą ziemi i światłem świata”.

Praktykowanie rad ewangelicznych stanowi oś życia zakonnego. Składane śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa dotykają trzech podstawowych dziedzin życia. Pierwszy – ślub czystości – jest wyborem Chrystusa jako jedynej miłości i dlatego wiąże się z dobrowolną rezygnacją z życia małżeńskiego. Ta miłość oblubienicy do Oblubieńca znajduje swoje przedłużenie w miłości do tych, których wszyscy opuścili. Ślub ubóstwa jest odpowiedzią życia konsekrowanego na powszechnie obecną dzisiaj “materialistyczną żądzę posiadania, lekceważącą potrzeby i cierpienia słabszych i wyzutą z wszelkiej troski o zachowanie równowagi zasobów naturalnych” (Vita consecrata, nr 89).
 Ślub posłuszeństwa związany jest natomiast z kulturą wolności, ściśle związaną z szacunkiem dla osoby ludzkiej, z pomniejszaniem obszarów niesprawiedliwości i przemocy. “Posłuszeństwo właściwe dla życia konsekrowanego ukazuje w sposób szczególnie wyrazisty posłuszeństwo Chrystusa wobec Ojca i opierając się na tej właśnie tajemnicy, poświadcza, że nie ma sprzeczności między posłuszeństwem a wolnością” (Vita consecrata, nr 91).