I niedziela Adwentu
28 listopada 2022
I Niedziela Adwentu
Rok A, cykl I
Liturgia dnia
Pokój królestwa Bożego
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy:
Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stać będzie mocno na szczycie gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: «Chodźcie, wstąpmy na górę Pańską, do świątyni Boga Jakuba! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo pochodzi z Syjonu i słowo Pańskie – z Jeruzalem».
On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i sędzią dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej!
Idźmy z radością na spotkanie Pana
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
«Pójdziemy do domu Pana».
Już stoją nasze stopy *
w twoich bramach, Jeruzalem.
Idźmy z radością na spotkanie Pana
Do niego wstępują pokolenia Pańskie, *
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie, *
trony domu Dawida.
Idźmy z radością na spotkanie Pana
Proście o pokój dla Jeruzalem: *
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach, *
a pomyślność w twoich pałacach.
Idźmy z radością na spotkanie Pana
Ze względu na moich braci i przyjaciół *
będę wołał: «Pokój z tobą!»
Ze względu na dom Pana, Boga naszego, *
modlę się o dobro dla ciebie.
Idźmy z radością na spotkanie Pana
Zbliża się nasze zbawienie
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas niż wtedy, gdy uwierzyliśmy.
Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła! Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom.
Alleluja, alleluja, alleluja
Okaż nam, Panie, łaskę swoją
i daj nam swoje zbawienie.
Alleluja, alleluja, alleluja
Potrzeba czujności w oczekiwaniu na przyjście Chrystusa
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona.
Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy nadejdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».
Liturgia obchody tygodnia
Nie zapomnij o Mszy!
Rozważanie Słowa Bożego
Przed nami Adwent. Kolejny w życiu, ale nadal niezmiennie wyjątkowy. Czekanie na Boga jest warte uwagi, zaangażowania i doświadczania tu i teraz tego, co się dzieje, wrażliwości na ludzi, których spotykamy. Każdy ma swój Adwent do przeżycia. Tylko jak go przeżyć dobrze? Żeby przeżyć dobrze Adwent, trzeba odkryć sens adwentu – czasu – który daje nam Bóg… Zaczynamy nowy rok liturgiczny – nowy etap życia jest jak czysta karta do zapisania. To kolejna szansa na zaproszenie Boga do mojej codzienności, bo Adwent przeżywam właśnie tu, gdzie jestem: w mojej rodzinie, z pracą, którą mam, tak jak to jest możliwe, korzystając z bogactwa tradycji i zwyczajów. Adwentowe oczekiwanie jest tajemnicą, którą warto krok po kroku odkrywać, a nie odgrywać. Autentycznie – tak jak umiem i jak mogę, nie siląc się ani na perfekcjonizm, ani na obwinianie się przed Bogiem. Jezus nie przychodzi do sprawiedliwych, ale do grzeszników, słabych i kruchych ludzi, którymi w gruncie rzeczy jesteśmy. Przychodzi delikatnie jako dziecko, z niepojętą miłością, pokojem i radością, którymi chce nas napełnić po brzegi. Mogę przyjąć te łaski z wdzięcznością, ale mogę je też odrzucić i stracić kolejny w życiu Adwent.
Wraz z rozpoczęciem Adwentu i nowego roku liturgicznego (A) – w niedzielę 27 listopada – Kościół w Polsce wprowadza nowy program duszpasterski „Wierzę w Kościół Chrystusowy”. Jak zaznacza bp Andrzej Czaja, przewodniczący Komisji Duszpasterstwa KEP, która opracowała program, hasło to wyrasta z analizy obecnej, trudnej sytuacji Kościoła w Polsce i narastające zwątpienie w Kościół. Program skierowany jest nie tylko do duszpasterzy ale również bezpośrednio do wiernych. Biskup zwraca uwagę na wzrastający poziom ignorancji i niewiedzy na temat tego, czym jest Kościół w swej istocie a co za tym idzie, brak zaufania do Kościoła i podważanie sensu jego funkcjonowania w świecie. Na czym polega zamysł nowego programu duszpasterskiego? – na nowo zobaczyć, rozważyć i zastosować w swoim życiu to, że pomimo wielu trudnych spraw w dzisiejszym Kościele trzeba nam wierzyć w Kościół i wierzyć Kościołowi. Wiara w Kościół to bowiem konkretyzacja wiary w Boga, który nam się objawił jako Emmanuel (Bóg z nami). Słuszność zaś dawania wiary Kościołowi wynika z faktu, że jego nauczanie jest oparte na autorytecie Boga, na prawdzie przezeń objawionej – zaznacza bp Czaja. Program, w odróżnieniu od kilkuletnich programów z lat ubiegłych zaplanowany jest na jeden rok. Jak wyjaśnia bp Czaja, wiąże się to z chęcią jak największego uwzględniania w programach duszpasterskich znaków czasu i bieżących wyzwań w Kościele. Jednoroczny program nie wyklucza oczywiście możliwości kontynuacji określonych treści w kolejnym roku.
Niech ten adwent stanie się dla Was chwilą szczególnego spotkania z Matką Bożą! Błogosławionego Adwentu.!
- Jezus codziennie oddaje mnie Ojcu. Będę patrzył Mu w oczy i słuchał z uwagą każdego Jego słowa. Pomyślę, że chce mnie przygotować na swoje ostateczne przyjście.
- Jezus mówi mi, że o dniu Jego przyjścia nie wie nikt, tylko Ojciec (w. 36). Przyjdzie wtedy, kiedy nikt nie będzie się tego domyślał (w. 44), kiedy ludzie będą zajęci swoimi codziennymi obowiązkami, kiedy będą się najmniej tego spodziewali.
- Pomyślę o moich codziennych obowiązkach, zwłaszcza o tych, które najbardziej mnie angażują i absorbują. Wyobrażę sobie siebie w rozmaitych zajęciach i sytuacjach typowych dla mojej codzienności.
- Uświadomię sobie, że w czasie jednej z takich zwykłych okoliczności może nadejść koniec świata. Czy naprawdę w to wierzę? Każda chwila mojego życia może być tą wybraną przez Boga na Jego ostateczne przyjście. Jakie uczucia budzą się we mnie, kiedy o tym myślę? Powiem o nich Jezusowi.
- Czy są takie sytuacje i zajęcia w moim życiu, w których czuję, że oddalam się od Jezusa? Spróbuję je wymienić i szczerze powiedzieć o nich Jezusowi. Oddam Mu je, prosząc, aby mnie od nich wyzwolił.
- Jezus do czasu swojego przyjścia pozostawia mi dwa polecenia: „Czuwaj i bądź gotowy” (ww. 42.44). Rozpoczyna się Adwent, który może stać się dla mnie dobrą okazją do ćwiczenia się w tych dwóch postawach. Zapytam siebie: W jaki sposób mogę je realizować pośród moich codziennych spraw?
- Zaproponuję sobie więcej czuwania na modlitwie osobistej. Określę i ustalę konkretny czas, który będę ofi arowywał na medytację biblijną w ciągu tygodnia. W serdecznej modlitwie będę powtarzał: „Jezu, rozpal we mnie pragnienie czuwania!”.
Krzysztof Wons SDS/Salwator