wprowadzenie
Dzisiejsza liturgia słowa prowadzi nas przez tajemnicę Bożego przymierza, nadziei i przemiany. W pierwszym czytaniu z Księgi Rodzaju Bóg zawiera przymierze z Abrahamem, obiecując mu potomstwo liczne jak gwiazdy na niebie. To przypomnienie, że Bóg jest wierny swoim obietnicom i prowadzi swój lud drogą zbawienia.
Psalm responsoryjny „Pan moim światłem i zbawieniem moim” utwierdza nas w zaufaniu do Boga, który jest naszą mocą i oparciem w chwilach próby. Święty Paweł w Liście do Filipian zachęca nas, byśmy trwali w wierze, mając wzrok skierowany ku niebu, gdzie jest nasza prawdziwa ojczyzna.
Ewangelia o Przemienieniu Pańskim ukazuje nam chwałę Chrystusa, która jest zapowiedzią Jego męki, ale także zmartwychwstania. Jezus objawia uczniom swoją boską naturę, by umocnić ich przed czekającą Go ofiarą. Ta wizja światłości zachęca nas, byśmy w czasie Wielkiego Postu coraz głębiej otwierali się na Bożą obecność i pozwalali Mu przemieniać nasze serca.
Niech dzisiejsza liturgia pomoże nam umocnić naszą wiarę, zawierzyć Bogu w trudnych chwilach i z nadzieją dążyć ku Jego obietnicom.
liturgia słowa bożego
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 15, 5-12. 17-18)
Bóg zawiera przymierze z Abrahamem
Czytanie z Księgi Rodzaju
Bóg, poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: «Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić»; potem dodał: «Tak liczne będzie twoje potomstwo». Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę.
Potem rzekł do niego: «Ja jestem Pan, który ciebie wywiodłem z Ur chaldejskiego, aby ci dać ten oto kraj na własność». A na to Abram: «O Panie, mój Boże, jak będę mógł się upewnić, że otrzymam go na własność?»
Wtedy Pan rzekł: «Wybierz dla Mnie trzyletnią jałowicę, trzyletnią kozę i trzyletniego barana, a nadto synogarlicę i gołębicę».
Wybrawszy to wszystko, Abram poprzerąbywał je wzdłuż na połowy i przerąbane części ułożył jedną naprzeciw drugiej; ptaków nie porozcinał. Kiedy zaś do tego mięsa zaczęło zlatywać się ptactwo drapieżne, Abram je odpędził. A gdy słońce chyliło się ku zachodowi, Abram zapadł w głęboki sen i opanowało go uczucie lęku, jak gdyby ogarnęła go wielka ciemność.
A kiedy słońce zaszło i nastał mrok nieprzenikniony, ukazał się dym jakby wydobywający się z pieca i ogień niby gorejąca pochodnia i przesunęły się między tymi połowami zwierząt. Wtedy to właśnie Pan zawarł przymierze z Abramem, mówiąc: «Potomstwu twemu daję ten kraj, od Rzeki Egipskiej aż do rzeki wielkiej, rzeki Eufrat».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 27 (26), 1bcde. 7-8. 9abc. 13-14)
Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.
Pan moim światłem i zbawieniem moim, *
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia, *
przed kim miałbym czuć trwogę?
Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.
Usłysz, Panie, kiedy głośno wołam, *
zmiłuj się nade mną i mnie wysłuchaj.
O Tobie mówi serce moje: †
«Szukaj Jego oblicza!» *
Będę szukał oblicza Twego, Panie.
Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.
Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy, *
nie odtrącaj w gniewie Twego sługi.
Ty jesteś moją pomocą, *
więc mnie nie odrzucaj.
Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana *
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny, *
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.
DRUGIE CZYTANIE (Flp 3, 20 – 4, 1 – krótsze)
Chrystus przekształci nasze ciała na podobne do swego chwalebnego ciała
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Filipian
Bracia:
Nasza ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone w podobne do swego chwalebnego ciała tą mocą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować.
Przeto, bracia umiłowani, za którymi tęsknię – radości i chwało moja! – tak trwajcie mocno w Panu, umiłowani!
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 17, 5)
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Z obłoku świetlanego odezwał się głos Ojca:
«To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie».
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
✠ EWANGELIA (Łk 9, 28b-36)
Przez cierpienie – do chwały zmartwychwstania
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim.
Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok.
A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam.
A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.
Oto słowo Pańskie.
mówią wielcy
Modlitwa
Zauważmy, że Pan Jezus modlił się zawsze sam.
Przecież ewangeliści piszą, że oddalał się na modlitwę, w Ogrodzie Oliwnym zasłaniał się drzewami, pozostawiając uczniów daleko od siebie.
Tymczasem na wysokiej górze zatrzymał ich przy sobie jako świadków swojej modlitwy.
Jakim szczęściem było modlić się z Jezusem.
Jak silnymi poczuli się wtedy uczniowie, skoro chcieli budować aż trzy kościoły.
Nocą
Nocą modlił się w Ogrodzie Oliwnym
sam na sam z Aniołem
jak z dziewczynką w bieli
trzej najbliżsi
wybrani zasnęli
kogut wrzasnął nad ranem
biegło serce nie wybrane
takie nie śpi
ks. Jan Twardowski, Wszędy pełno Ciebie, s.27.
Kolor szat liturgicznych
Kolekta
Boże, Ty nam nakazałeś słuchać Twojego umiłowanego Syna, † ożywiaj naszą wiarę swoim słowem, * abyśmy odzyskawszy czystość duszy, mogli się cieszyć oglądaniem Twojej chwały. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Podziel się treścią :