wprowadzenie
Dzisiejsza liturgia słowa prowadzi nas ku sercu chrześcijańskiego doświadczenia: spotkaniu ze Zmartwychwstałym Panem, które przemienia życie.
W pierwszym czytaniu z Dziejów Apostolskich widzimy apostołów stających odważnie przed Sanhedrynem. Jeszcze niedawno przerażeni uciekali, a teraz bez lęku świadczą: „Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi”. Co się zmieniło? Spotkali Jezusa Zmartwychwstałego, doświadczyli Jego przebaczającej miłości i mocy Ducha Świętego. Odtąd nic nie mogło ich zatrzymać — nawet prześladowanie i cierpienie stawały się dla nich powodem radości, bo mogli cierpieć dla imienia Jezusa.
Psalm responsoryjny przypomina nam o tym samym doświadczeniu: „Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś”. Kto naprawdę doświadczył wyciągnięcia z otchłani grzechu, lęku i śmierci, ten nie może milczeć. Wybawienie domaga się świadectwa.
W Drugim Czytaniu z Apokalipsy św. Jana stajemy przed majestatyczną wizją nieba: niezliczone zastępy oddają chwałę Barankowi — Jezusowi, który został zabity, ale żyje na wieki. Ta scena przypomina nam, że cała historia świata zmierza ku uwielbieniu Boga. Zmartwychwstały Jezus jest centrum wszystkiego: On daje sens naszemu życiu i śmierci, pracy i cierpieniu, nadziei i tęsknocie.
Wreszcie Ewangelia ukazuje jedno z najpiękniejszych spotkań ze Zmartwychwstałym: cudowny połów ryb nad Jeziorem Tyberiadzkim i rozmowę Jezusa z Piotrem. Noc bezowocnego połowu to obraz naszego własnego wysiłku, gdy działamy tylko o własnych siłach. Ale z Jezusem nawet to, co wydaje się porażką, staje się miejscem łaski. Piotr — ten, który się zaparł — teraz trzykrotnie wyznaje miłość. Jezus nie wypomina mu zdrady. On pyta: „Czy miłujesz Mnie?”. W tej rozmowie rozbrzmiewa pełnia miłosierdzia i nowe posłanie: „Paś owce moje”.
To pytanie: „Czy miłujesz Mnie?” Jezus kieruje dziś także do nas. Miłość nie jest tylko uczuciem — jest odpowiedzią na przebaczenie, jest gotowością pójścia za Nim, nawet gdy droga prowadzi przez krzyż.
Wobec Zmartwychwstałego nie możemy pozostać obojętni. Tak jak apostołowie, jak Piotr, jesteśmy wezwani, aby w codzienności głosić swoim życiem, że Pan naprawdę zmartwychwstał. To On nas wybawił, On jest godzien naszej miłości, naszego zaufania i naszej służby.
liturgia słowa bożego
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 5, 27b-32. 40b-41)
Cierpienie dla Imienia Jezusa
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Arcykapłan zapytał apostołów: «Surowo wam zakazaliśmy nauczać w to imię, a oto napełniliście Jeruzalem waszą nauką i chcecie ściągnąć na nas odpowiedzialność za krew tego Człowieka?»
«Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi – odpowiedział Piotr, a także apostołowie. Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego wy straciliście, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wywyższył Go na miejscu po prawicy swojej jako Władcę i Zbawiciela, aby zapewnić Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów. Dajemy temu świadectwo my właśnie oraz Duch Święty, którego Bóg udzielił tym, którzy Mu są posłuszni».
I zabronili apostołom przemawiać w imię Jezusa, a potem zwolnili. A oni odchodzili sprzed Sanhedrynu i cieszyli się, że stali się godni cierpieć dla Imienia Jezusa.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 30 (29), 2 i 4. 5-6. 11-12a i 13b)
Refren: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś.
Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś *
i nie pozwoliłeś mym wrogom naśmiewać się ze mnie.
Panie mój, Boże, †
z krainy umarłych wywołałeś moją duszę *
i ocaliłeś mi życie spośród schodzących do grobu.
Refren: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś.
Śpiewajcie psalm, wszyscy miłujący Pana, *
i pamiętajcie o Jego świętości.
Gniew Jego bowiem trwa tylko przez chwilę, †
a Jego łaska przez całe życie. *
Płacz nadchodzi z wieczora, a rankiem wesele.
Refren: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś.
Wysłuchaj mnie, Panie, zmiłuj się nade mną, *
Panie, bądź moją pomocą.
Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament, *
Boże mój i Panie, będę Cię sławił na wieki.
Refren: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś.
DRUGIE CZYTANIE (Ap 5, 11-14)
Chwała Baranka
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Ja, Jan, ujrzałem i usłyszałem głos wielu aniołów dokoła tronu i Istot żyjących, i Starców, a liczba ich była miriady miriad i tysiące tysięcy, mówiących głosem donośnym: «Baranek zabity jest godzien otrzymać potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo».
A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na morzu, i wszystko, co w nich przebywa, usłyszałem, jak mówiło: «Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków!» A cztery Istoty żyjące mówiły: «Amen». Starcy zaś upadli i oddali pokłon.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Zmartwychwstał Chrystus, który wszystko stworzył
i zlitował się nad ludźmi.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
✠ EWANGELIA (J 21, 1-19 – dłuższa)
Trzecie zjawienie się Zmartwychwstałego apostołom
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus znowu ukazał się nad Jeziorem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: «Idę łowić ryby». Odpowiedzieli mu: «Idziemy i my z tobą». Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie ułowili.
A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus.
A Jezus rzekł do nich: «Dzieci, macie coś do jedzenia?»
Odpowiedzieli Mu: «Nie».
On rzekł do nich: «Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie». Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć.
Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: «To jest Pan!» Szymon Piotr, usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę – był bowiem prawie nagi – i rzucił się wpław do jeziora. Pozostali uczniowie przypłynęli łódką, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko – tylko około dwustu łokci.
A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli rozłożone ognisko, a na nim ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: «Przynieście jeszcze ryb, które teraz złowiliście». Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości sieć nie rozerwała się. Rzekł do nich Jezus: «Chodźcie, posilcie się!» Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: «Kto Ty jesteś?», bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę.
To już trzeci raz Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.
A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?»
Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham».
Rzekł do niego: «Paś baranki moje».
I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?»
Odparł Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham».
Rzekł do niego: «Paś owce moje».
Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?»
Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?» I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham».
Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje.
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz».
To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to, rzekł do niego: «Pójdź za Mną!»
Oto słowo Pańskie.
mówią wielcy
Miłosierdzie
Nad Morzem Tyberiackim Piotr po raz drugi spotkał się z Jezusem zmartwychwstałym.
Niewiele wiemy o pierwszym spotkaniu. Wspomina o nim święty Łukasz: „Rzeczywiście Pan zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi”, a święty Paweł pisze w liście do Koryntian: „Ukazał się Kefasowi, potem Dwunastu”.
Jakie to wzruszające, że Jezus ukazał się najpierw temu, który się Go zaparł, a nie Janowi, który nie opuścił Go i trwał pod krzyżem. Jezus spotkał się najpierw z grzesznikiem. Piotr tak bardzo liczył na siebie samego, kiedy mówił: „Panie, nigdy się Ciebie nie zaprę”. Teraz przekonał się, że może się oprzeć tylko na miłosierdziu Boga.
Po obfitym połowie pierwszy Jan dostrzegł Jezusa na brzegu, a wtedy Piotr rzucił się do wody, aby jak najszybciej tam się znaleźć. Już nie tłumaczył się, jak kiedyś, że jest niegodny, że popełniony grzech go onieśmiela.
Wystarczy prawdziwy żal, żeby się rzucić w ramiona Ojca. Kiedy czytamy o drugim spotkaniu Jezusa z Piotrem, na brzegu morza, warto przypomnieć to pierwsze – spotkanie grzesznika z miłosierdziem.
ks. Jan Twardowski, Wszędy pełno Ciebie, s. 177.
Kolor szat liturgicznych
Kolekta
Boże, Ty przywróciłeś młodość ducha swoim wiernym, † zachowaj ich w radości i spraw, aby ciesząc się z odzyskanej godności przybranych dzieci Bożych * z ufnością oczekiwali chwalebnego dnia zmartwychwstania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Podziel się treścią :