Zbliżanie się świąt Bożego Narodzenia w wielu rodzinach oznaczane jest poprzez kalendarz adwentowy. Każdy nowy dzień takiego kalendarza to drzwiczki lub okienko, które otwiera się ukazując scenę biblijną lub motyw świąteczny, cytat na dany dzień z czytań biblijnych lub głęboką myśl. Mogą to być również czyste okienka, w których dzieci i rodzice będą wpisywać adwentowe zobowiązania np. udział w roratach, rekolekcjach, pomoc chorym, potrzebującym.

ADAPTACJA WSPÓLNEJ MODLITWY

Bardzo istotne jest również odpowiednie przygotowanie do coniedzielnej Mszy świętej w trakcie Adwentu oraz w dzień Bożego Narodzenia. W tym celu możemy w ciągu danego tygodnia przywieszać w naszym kąciku modlitwy lub innym widocznym miejscu wybrany cytat z Ewangelii na daną niedzielę: „Czuwajcie więc i bądźcie gotowi” (pierwsza niedziela); „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus” (druga niedziela); „On jest tym, o którym napisano: «Oto Ja posyłam Mego wysłańca przed Tobą, aby przygotował Ci drogę»” (trzecia niedziela); „Oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do Siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło» (czwarta niedziela); „A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «Oto dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami” (Uroczystość Narodzenia Pańskiego);

WYTRWANIE W DOBRYCH POSTANOWIENIACH

W czasie Adwentu postarajmy się nakierować wysiłki wszystkich członków rodziny na kwestie takie jak: uważne słuchanie, cierpliwość, otwartość na innych, ubóstwo; nie chodzi o żadne wielkie przemowy, ale o konkretne podpowiedzi. Przy stole słuchamy innych, nie przerywając im w żadnym momencie; nakładamy jedzenie najpierw innym, a później sobie.

Dbamy o to, by nikt nie musiał prosić o sól, chleb czy wodę, wyprzedzając jego prośbę; rezygnujemy z jednej kostki cukru, jakiegoś programu w telewizji, pięciu minut wylegiwania się w łóżku przed wstaniem; zadowalamy się tym, co mamy, bez marudzenia czy dopominania się o: markowe ubrania, nowe zabawki, których w istocie nie potrzebujemy czy słodycze, etc. Staramy się zatroszczyć o te dzieci, które na przerwie zostają same, proponując im wspólną zabawę. Mówimy „nie”, kiedy nasi koledzy z klasy naśmiewają się i poniżają innych, ani nie przyłączamy się do szyderstw pod ich adresem. Wstajemy „prawą nogą”, bez ociągania się, nawet jeżeli jest zimno, jeżeli mamy za sobą ciężką noc, albo też boimy się sprawdzianu z matematyki.

Takie postanowienia mogą być indywidualne, ale również i rodzinne: cała rodzina, z rodzicami włącznie, stawia sobie jednakowy cel. Zapewne troska o dobry przykład i obawa przed braterskim upomnieniem doskonale potrafią nas zmobilizować.

Pamiętajmy, że Adwent nie ogranicza się do czterech tygodni. Adwentem ma bowiem być całe nasze życie w postawie oczekiwania na przyjście Pana. Przeżywajmy w pełni ten „życiowy” Adwent, abyśmy byli jeszcze bardziej „dojrzali dla Chrystusa”.

SIANO DOBRYCH UCZYNKÓW

To zwyczaj, który pomaga dzieciom w pełnieniu dobrych uczynków. W pierwszą niedzielę adwentu dziecko otrzymuje od rodziców pusty żłóbek. Każdego dnia przy wieczornej modlitwie, za każdy dobry uczynek, wkłada jedną słomkę siana do żłóbka. Widok żłóbka z sianem dobrych uczynków napełnia nasze pociechy tęsknotą za Jezusem przy pójściu spać, jak i przy porannym przebudzeniu. W dzień Bożego Narodzenia każde dziecko budząc się ze snu znajduje w swoim żłóbku figurkę Dzieciątka Jezus.

ŻŁÓBEK BIBLIJNY

Tradycja ta pomaga całej rodzinie wspólnie przeżywać kolejne etapy historii zbawienia. Dzieci pod kierunkiem rodziców wykonują, np. z papieru czy modeliny figury biblijne, które potem kolejno ustawia się przy żłóbku. I tak w pierwszą niedzielę adwentu figurkę Abrahama, w drugą Izajasza, w trzecią św. Jana Chrzciciela, w czwartą Matki Bożej, w przeddzień wigilii Bożego Narodzenia św. Józefa, na wigilię postać Dzieciątka Jezus, na Boże Narodzenie – pasterzy, owce i aniołów, w Świętej Rodziny kartoniki z fotografiami lub wypisanymi imionami dzieci, a na Trzech Króli postacie Mędrców lub symbolizujące ich dary. W te dni rodzice wraz z dziećmi, przy tak przygotowanym żłóbku, wspólnie się modlą, czytają odpowiednie fragmenty Pisma Świętego.