WPROWADZENIE
Przed nami Adwent. Kolejny w życiu, ale nadal niezmiennie wyjątkowy. Czekanie na Boga jest warte uwagi, zaangażowania i doświadczania tu i teraz tego, co się dzieje, wrażliwości na ludzi, których spotykamy. Każdy ma swój Adwent do przeżycia. Tylko jak go przeżyć dobrze? Żeby przeżyć dobrze Adwent, trzeba odkryć sens adwentu – czasu – który daje nam Bóg… Zaczynamy nowy rok liturgiczny – nowy etap życia jest jak czysta karta do zapisania. To kolejna szansa na zaproszenie Boga do mojej codzienności, bo Adwent przeżywam właśnie tu, gdzie jestem: w mojej rodzinie, z pracą, którą mam, tak jak to jest możliwe, korzystając z bogactwa tradycji i zwyczajów. Adwentowe oczekiwanie jest tajemnicą, którą warto krok po kroku odkrywać, a nie odgrywać. Autentycznie – tak jak umiem i jak mogę, nie siląc się ani na perfekcjonizm, ani na obwinianie się przed Bogiem. Jezus nie przychodzi do sprawiedliwych, ale do grzeszników, słabych i kruchych ludzi, którymi w gruncie rzeczy jesteśmy. Przychodzi delikatnie jako dziecko, z niepojętą miłością, pokojem i radością, którymi chce nas napełnić po brzegi. Mogę przyjąć te łaski z wdzięcznością, ale mogę je też odrzucić i stracić kolejny w życiu Adwent. Wraz z rozpoczęciem Adwentu i nowego roku liturgicznego (B) w niedzielę 3 grudnia Kościół w Polsce wprowadza nowy program duszpasterski „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła” – na rok 2023/2024 – przekazuje Komisja Duszpasterstwa KEP. W naszej diecezji będziemy ten rok obchodzić w kontekście 25-tej rocznicy wizyty św. Jana Pawła II w naszej diecezji, która przypada w przyszłym roku oraz przebiegowi peregrynacji w diecezji relikwii Błogosławionej Rodziny Ulmów.Niech ten adwent stanie się dla Was chwilą szczególnego spotkania z Matką Bożą! Błogosławionego Adwentu.!
LITURGIA SŁOWA
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 63, 16b-17. 19b; 64, 3-7)
Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Ty, Panie, jesteś naszym Ojcem, Odkupiciel nasz – to Twoje imię odwieczne. Czemu, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg, tak iż serca nasza stają się nieczułe na bojaźń przed Tobą? Odmień się przez wzgląd na Twoje sługi i na pokolenia Twojego dziedzictwa.
Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił – przed Tobą zatrzęsłyby się góry.
Zstąpiłeś: przed Tobą zatrzęsły się góry. Ani ucho nie słyszało, ani oko nie widziało, żeby jakiś bóg poza Tobą czynił tyle dla tego, co w nim pokłada ufność. Obyś wychodził naprzeciw tym, co radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Twych drogach.
Oto Ty zawrzałeś gniewem, bo grzeszyliśmy przeciw Tobie od dawna i byliśmy zbuntowani. My wszyscy byliśmy skalani, a wszystkie nasze dobre czyny jak skrwawiona szmata. My wszyscy opadliśmy zwiędli jak liście, a nasze winy poniosły nas jak wicher.
Nikt nie wzywał Twojego imienia, nikt się nie zbudził, by się chwycić Ciebie. Bo skryłeś Twoje oblicze przed nami i oddałeś nas w moc naszej winy. A jednak, Panie, Ty jesteś naszym Ojcem. My jesteśmy gliną, a Ty naszym Twórcą. Wszyscy jesteśmy dziełem rąk Twoich.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 80, 2ac i 3b. 15-16. 18-19)
Refren: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
Usłysz, Pasterzu Izraela, *
Ty, który zasiadasz nad cherubami!
Wzbudź swą potęgę *
i przyjdź nam z pomocą.
Refren: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
Powróć, Boże Zastępów, *
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co zasadziła Twoja prawica, *
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Refren: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
Wyciągnij rękę nad mężem Twej prawicy, †
nad synem człowieczym, *
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, *
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
Refren: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 1, 3-9)
Oczekujemy objawienia się Jezusa Chrystusa
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian.
Bracia:
Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i od Pana Jezusa Chrystusa! Bogu mojemu dziękuję wciąż za was, za łaskę daną wam w Chrystusie Jezusie. W Nim to bowiem zostaliście wzbogaceni we wszystko: we wszelkie słowo i wszelkie poznanie, bo świadectwo Chrystusowe utrwaliło się w was.
Nie doznajecie tedy braku żadnej łaski, oczekując objawienia się Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On też będzie umacniał was aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Wierny jest Bóg, który powołał nas do współuczestnictwa z Synem swoim, Jezusem Chrystusem, Panem naszym.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 85, 8)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Okaż nam, Panie, łaskę swoją,
i daj nam swoje zbawienie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 13, 33-37)
Czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie
Słowa Ewangelii według Świętego Marka.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, do wszystkich mówię: Czuwajcie!».
Oto słowo Pańskie.
Z NAUCZANIA PAPIEŻA FRANCISZKA
Rozpoczynamy kolejny w naszym życiu Adwent. Niech ten mocny duchowo okres będzie dla Was i dla Waszych rodzin okazją do owocnego przygotowania serca na narodzenie Zbawiciela. Otwórzcie się na Chrystusa ukrytego pod osłoną człowieka smutnego, samotnego i głodnego. Pozwólcie potrzebującym spotkać w waszych domach miłującego Boga. Z serca Wam błogosławię!
KĄCIK LITURGICZNY
Kolor szat liturgicznych w adwencie.
FIOLET barwa fiołków, małych, silnie pachnących kwiatów, mimo niepozornych rozmiarów będących symbolem wiosny – stanowi połączenie błękitu i czerwieni, symbolizuje tradycyjnie sferę duchowości (błękit), połączoną z witalnością (czerwień), łączy mądrość z miłością. Wiąże się z pojęciem pokuty.
W liturgii stosowany jest w Adwencie i Wielkim Poście. W dawnych obrazach Męki Pańskiej Zbawiciel odziany jest w płaszcz fioletowej barwy. Kolor fioletowy w liturgii stosowano pierwotnie zamiast czarnego, który był znakiem żałoby i pokuty. Natomiast kolor fioletowy, oprócz żałoby i pokuty, symbolizował skruchę i pokorę. Pięknie mówi o tym wiersz z księgi emblematycznej Wolta Helmhardavon Hohberga z 1675 roku:
Fiołek marcowy w gęstej murawie się kryje,
lecz miły aromat ujawnia go naszym oczom.
Tak człeka pobożnego, choć cicho na uboczu żyje,
cześć i szacunek ludzki też w końcu otoczą.
Fiolet jest też symbolem godności, stąd fiolety biskupa i wyższych duchownych.
Ostatnia reforma liturgiczna powróciła do dawnej tradycji sięgającej początków chrześcijaństwa i pozwala znowu używać koloru fioletowego zamiast czarnego. Stosuje się go zatem w liturgii żałobnej oraz, jak już wspomniano, w Adwencie i Wielkim Poście. Przepisy liturgiczne pozwalają też, jak dawniej, używać koloru różowego w niedzielę Gaudete (3. niedziela Adwentu) i w niedzielę Laetare (4. niedziela Wielkiego Postu) jako zapowiedź zbliżania się świąt wielkiej radości.
PODZIEL SIĘ.!