WPROWADZENIE
Już dziś Wigilia – najpiękniejszy dzień w roku, dzień, kiedy wszyscy jesteśmy jakby lepsi. Nie ma lepszej okazji aby się ze sobą pojednać niż Wigilia, aby zapomnieć to co nas boli, co nas od siebie oddala, co nam się nie udało, co między z sobą zepsuliśmy. Mija już czas przygotowania – czas adwentu. W centrum naszego miasteczka wszędzie świąteczne dekoracje. Na ulicach rozstawione choinki przybrane świecidełkami, bombkami w których odbija się życie ulicy. Nasze domy z grubsza posprzątane, pewnie już w każdym domu odpowiednio udekorowane. Poczynione zostały odpowiednie zakupy, a przede wszystkim prezenty dla naszych bliskich i przyjaciół. Pewnie jest już choinka przyozdobiona bombkami i kolorowymi świecidełkami. Na pewno już wiemy jakie będą świąteczne wypieki i jakie dania postawimy na wigilijnym stole. Oczywiście nie zabraknie białego opłatka, którym się będziemy się dzielić, Ewangelii o narodzeniu Jezusa, oczywiście nie zabraknie wspólnego śpiewania kolęd. Wszystko to zgodnie z tradycją – którą przecież szanujemy – to nasza tożsamość i nasze dziedzictwo. Tak samo od wielu lat, tak jak nauczyliśmy się od naszych rodziców, dziadków, nauczycieli, księży.
Koniecznie jednak musimy zadać sobie pytanie, czy w tym wszystkim nie zabraknie miejsca dla Chrystusa?, bo może i tak się zdarzyć, że będzie opłatek, kolędy, prezenty – tylko w tym wszystkim zabraknie miejsca w naszym sercu dla Jezusa. Czy przypadkiem gdzieś się nie pogubiłem/am… Było by bardzo źle gdyby ktoś z nas zasiadł do Wigilii z żalem, z pretensjami, czy nienawiścią w swoim sercu. Taki człowiek na pewno by przegapił coś ważnego z tych świąt, można nawet śmiało powiedzieć, że te święta by zmarnował. I nie jest najważniejsze w tym momencie kto zawinił i kto powinien wyciągnąć rękę do zgody.
Za kilkanaście godzin zasiądziemy do Wigilijnego stołu. Zobaczmy czy kogoś przy tym stole nie będzie brakowało, może przy tym pustym krześle, który tradycyjnie zostawiamy powinien zasiąść Twój starszy tato, mama, a może brat czy siostra, a może tą osobą jest samotny sąsiad czy sąsiadka – którzy to wigilię spędzą samotnie. Warto uczynić ten gest i wyciągnąć rękę na zgodę. Jest jeszcze czas, aby to uczynić. Przecież tak mało dobrych uczynków spełniamy, pomyślmy więc co Ci ludzie czują?, wtedy będzie o wiele prościej to uczynić, bo jak mawiał Silesjusz ,,Choćby Chrystus tysiąc razy urodził się w Betlejem, a nie narodził się w Nas! jesteśmy zgubieni.!
Już niebawem zabłyśnie pierwsza gwiazda na firmamencie nieba, źle się jednak stanie kiedy miniemy Boga, kiedy po raz kolejny zniszczymy sobie lub komuś wigilię, bo nie chciałem przebaczyć?, bo nie byłem zbyt szczery?. Jeszcze można wszystko naprawić skorzystać z sakramentu spowiedzi, uczestniczyć Mszy św., spędzić wyjątkową wigilię, zaprosić Chrystusa do swojego serca, z naszej potrzeby, a nie z przymusu, bo wystarczy tylko miłość, dobroć, życzliwość, uprzejmość, opanowanie! Tylko tyle, żeby moje życie jak przez kryształową kulę – świat zobaczył rodzącego się Chrystusa w naszym sercu.
Nie zmarnuj tego czasu jaki Ci Bóg daje.!
LITURGIA SŁOWA
PIERWSZE CZYTANIE (2 Sm 7, 1-5. 8b-12. 14a. 16)
Królestwo Dawida będzie trwało wiecznie
Czytanie z Drugiej Księgi Samuela.
Gdy król Dawid zamieszkał w swoim domu, a Pan poskromił dookoła wszystkich jego wrogów, rzekł król do proroka Natana: «Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie». Natan powiedział do króla: «Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą».
Lecz tej samej nocy Pan skierował do Natana następujące słowa: «Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Pan: „Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej i ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. Od czasu, kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan zapowiedział, że sam Pan dom ci zbuduje. Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem.
Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki”».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 89, 2-3. 4-5. 27 i 29)
Refren: Na wieki będę sławił łaski Pana.
O łaskach Pana będę śpiewa na wieki, †
Twą wierność będę głosił moimi ustami *
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś: †
«Na wieki ugruntowana jest łaska», *
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach.
Refren: Na wieki będę sławił łaski Pana.
«Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, *
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Twoje potomstwo utrwalę na wieki *
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia».
Refren: Na wieki będę sławił łaski Pana.
«On będzie wołał do Mnie: †
Ty jesteś moim Ojcem *
moim Bogiem, Opoką mojego zbawienia.
Na wieki zachowam dla niego łaskę *
i trwałe z nim będzie moje przymierze.»
Refren: Na wieki będę sławił łaski Pana.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 16, 25-27)
Tajemnica ukryta dla dawnych wiekow została objawiona
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian.
Bracia:
Temu, który ma moc utwierdzić was zgodnie z Ewangelią i moim głoszeniem Jezusa Chrystusa, zgodnie z objawioną tajemnicą, dla dawnych wieków ukrytą, teraz jednak ujawnioną, a przez pisma prorockie na rozkaz odwiecznego Boga wszystkim narodom obwieszczoną, dla skłonienia ich do posłuszeństwa wierze, Bogu, który jedynie jest mądry, przez Jezusa Chrystusa, niech będzie chwała na wieki wieków! Amen.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 1, 38)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Oto ja służebnica Pańska,
niech mi się stanie według słowa twego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 1, 26-38)
Maryja pocznie i porodzi Syna
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza.
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Wszedłszy do Niej, anioł rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?».
Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».
Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego». Wtedy odszedł od Niej anioł.
Oto słowo Pańskie.
Z NAUCZANIA PAPIEŻA FRANCISZKA
Pozdrawiam serdecznie wszystkich Polaków. Szczególnym sposobem przeżywania Adwentu w waszej ojczyźnie jest uczestniczenie w Mszach św. roratnich. Niech ta piękna tradycja, będąca wyrazem oczekiwania wraz z Maryją na przychodzącego Zbawiciela, stanie się okazją do świadczenia o waszej żywej wierze. Z serca wam błogosławię!
KĄCIK LITURGICZNY
WIENIEC ADWENTOWY
Jest to jeden z najpopularniejszych zwyczajów adwentowych. Wykonuje się go z gałązek drzew iglastych, pośród których umieszcza się cztery świece symbolizujące cztery niedziele adwentu. Każdą z poszczególnych świec zapala się w kolejną niedzielę adwentu. Przypominają nam one o upływającym czasie do narodzin Bożej Dzieciny.
Czwarta to ŚWIECA NADZIEI.
Mieć nadzieję, to znaczy spodziewać się czegoś, czekać na kogoś, być przekonanym, że coś się wydarzy. Zastanówcie się na co nadzieję ma Wasza rodzina? Może ktoś chory potrzebuje uzdrowienia, ktoś bezrobotny znalezienia pracy, ktoś samotny czeka na przyjaciela. Bez nadziei człowiekowi może zabraknąć siły i chęci do życia. W czwarty tydzień adwentu módlcie się o to, by nikomu w Waszej rodzinie nigdy nie zabrakło nadziei.
PODZIEL SIĘ.!