Każdego roku, przed Środą Popielcową, Kościół zaprasza nas do Adoracji Najświętszego Sakramentu. Serdecznie Zapraszamy wszystkich naszych parafian na osobistą modlitwę. Nabożeństwo czterdziestogodzinne ma bardzo bogatą historię, symbolikę i tradycję. Nawiązuje do okresu 40 dni postu Jezusa na pustyni, jak też czasu przebywania 40 godzin Jezusa w grobie. W tym szczególnym okresie Chrystus czeka na Ciebie w Świątyni. Znajdź czas na rozmowę z naszym Zbawicielem i nie odrzucaj jego zaproszenia. Wejdźmy w okres Wielkiego Postu w najlepszy możliwy sposób! Wielki Post to czas, w którym możesz otrzymać swój klucz do zbawienia oraz pomóc w zbawieniu innych. Tym kluczem jest Krzyż Chrystusa. To 40 dni, które mogą zmienić Twoje dotychczasowe życie, dzięki czemu w przyszłości otworzysz dla siebie Bramę Nieba. Wykorzystaj tę okazję.!
Plan nabożeństwa:
- W niedzielę tj. 11 lutego – rozpoczęcie Adoracji – po Mszy świętej o godz. 12.00 do Mszy o godzinie 15.00.
- W poniedziałek tj. 12 lutego – rozpoczęcie Adoracji – po Mszy świętej o godz. 08:30 do Mszy o godzinie 18:00.
- We wtorek tj. 13 lutego – rozpoczęcie Adoracji – po Mszy świętej o godz. 08:30 do Mszy o godzinie 18:00.
Kiedy powstało nabożeństwo czterdziestogodzinne?
Zostało zapoczątkowane przed 1214 r. przez bractwo biczowników z Zary (obecnie Zadar w Dalmacji), które od Wielkiego Czwartku do Wielkiej Soboty adorowało Najświętszy Sakrament przechowywany w Bożym Grobie. Praktykę tę wprowadził Antoni Maria Zaccaria w kościele św. Grobu i w katedrze w Mediolanie. Św. Filip Nereusz wprowadził nabożeństwo do Rzymu, papież Klemens VIII nakazał odprawiać je we wszystkich kościołach Wiecznego Miasta. Jezuici – główni propagatorzy – wprowadzili nabożeństwo poza Włochami. Papież Urban VIII rozszerzył obowiązek jego odprawiania na cały Kościół zachodni, a w Polsce przyjęło się w 1579 r. dzięki staraniom Marcina Łaszcza SJ.
Kiedy to się odbywa?
Zostało zapoczątkowane przed 1214 r. przez bractwo biczowników z Zary (obecnie Zadar w Dalmacji), które od Wielkiego Czwartku do Wielkiej Soboty adorowało Najświętszy Sakrament przechowywany w Bożym Grobie. Praktykę tę wprowadził Antoni Maria Zaccaria w kościele św. Grobu i w katedrze w Mediolanie. Św. Filip Nereusz wprowadził nabożeństwo do Rzymu, papież Klemens VIII nakazał odprawiać je we wszystkich kościołach Wiecznego Miasta. Jezuici – główni propagatorzy – wprowadzili nabożeństwo poza Włochami. Papież Urban VIII rozszerzył obowiązek jego odprawiania na cały Kościół zachodni, a w Polsce przyjęło się w 1579 r. dzięki staraniom Marcina Łaszcza SJ.
Na czym polega nabożeństwo?
Na nieustannej, trwającej czterdzieści godzin modlitwie przed uroczyście wystawionym Najświętszym Sakramentem. Powinno się zarówno zaczynać, jak i kończyć Mszą św. Traktuje się to nabożeństwo jako chroniące przed złem, pokusami i wszelkimi niebezpieczeństwami. Jednak, jak w przypadku każdej adoracji Najświętszego Sakramentu, ma przede wszystkim służyć pogłębieniu wiary i umocnieniu relacji z Bogiem.
Dlaczego 40 godzin?
Przede wszystkim dla upamiętnienia czasu (właśnie 40 godzin), jaki według tradycji ciało Zbawiciela było złożone w grobie. Ale liczba 40 jest często wymieniana w Biblii i zawsze oznacza święty czas: przed rozpoczęciem nauczania – Jezus przebywał na pustyni przez 40 dni, tyle samo czasu padał deszcz w trakcie potopu, Żydzi błąkali się na pustyni przez 40 lat. Współcześnie jednak dokumenty liturgiczne mówią nie tyle o „czterdziestogodzinnym nabożeństwie”, co o dłuższej adoracji, bez określania czasu jej trwania. Ze względów praktycznych zrezygnowano też z wymogu, by odbywało się nieustannie dniem i nocą. Zezwolił na to papież Benedykt XIV.
PODZIEL SIĘ.!
