You are currently viewing Nabożeństwem 40 – godzinnym przygotowujemy się do Wielkiego Postu.

Nabożeństwem 40 – godzinnym przygotowujemy się do Wielkiego Postu.

Każdego roku, przed Środą Popielcową, Kościół zaprasza nas do Adoracji Najświętszego Sakramentu. Serdecznie Zapraszamy wszystkich naszych parafian na osobistą modlitwę.  Nabożeństwo czterdziestogodzinne ma bardzo bogatą historię, symbolikę i tradycję. Nawiązuje do okresu 40 dni postu Jezusa na pustyni, jak też czasu przebywania 40 godzin Jezusa w grobie. W tym szczególnym okresie Chrystus czeka na Ciebie w Świątyni. Znajdź czas na rozmowę z naszym Zbawicielem i nie odrzucaj jego zaproszenia. Wejdźmy w okres Wielkiego Postu w najlepszy możliwy sposób!  Wielki Post to czas, w którym możesz otrzymać swój klucz do zbawienia oraz pomóc w zbawieniu innych. Tym kluczem jest Krzyż Chrystusa. To 40 dni, które mogą zmienić Twoje dotychczasowe życie, dzięki czemu w przyszłości otworzysz dla siebie Bramę Nieba. Wykorzystaj tę okazję.!

Plan nabożeństwa:

  • W niedzielę tj. 11 lutego – rozpoczęcie Adoracji – po Mszy świętej o godz. 12.00 do Mszy o godzinie 15.00.
  • W poniedziałek tj. 12 lutego – rozpoczęcie Adoracji – po Mszy świętej o godz. 08:30 do Mszy o godzinie 18:00.
  • We wtorek  tj. 13 lutego – rozpoczęcie Adoracji – po Mszy świętej o godz. 08:30 do Mszy o godzinie 18:00.

Kiedy powstało nabożeństwo czterdziestogodzinne?

Zostało zapoczątkowane przed 1214 r. przez bractwo biczowników z Zary (obecnie Zadar w Dalmacji), które od Wielkiego Czwartku do Wielkiej Soboty adorowało Najświętszy Sakrament przechowywany w Bożym Grobie. Praktykę tę wprowadził Antoni Maria Zaccaria w kościele św. Grobu i w katedrze w Mediolanie. Św. Filip Nereusz wprowadził nabożeństwo do Rzymu, papież Klemens VIII nakazał odprawiać je we wszystkich kościołach Wiecznego Miasta. Jezuici – główni propagatorzy – wprowadzili nabożeństwo poza Włochami. Papież Urban VIII rozszerzył obowiązek jego odprawiania na cały Kościół zachodni, a w Polsce przyjęło się w 1579 r. dzięki staraniom Marcina Łaszcza SJ.

Kiedy to się odbywa?

Zostało zapoczątkowane przed 1214 r. przez bractwo biczowników z Zary (obecnie Zadar w Dalmacji), które od Wielkiego Czwartku do Wielkiej Soboty adorowało Najświętszy Sakrament przechowywany w Bożym Grobie. Praktykę tę wprowadził Antoni Maria Zaccaria w kościele św. Grobu i w katedrze w Mediolanie. Św. Filip Nereusz wprowadził nabożeństwo do Rzymu, papież Klemens VIII nakazał odprawiać je we wszystkich kościołach Wiecznego Miasta. Jezuici – główni propagatorzy – wprowadzili nabożeństwo poza Włochami. Papież Urban VIII rozszerzył obowiązek jego odprawiania na cały Kościół zachodni, a w Polsce przyjęło się w 1579 r. dzięki staraniom Marcina Łaszcza SJ.

Na czym polega nabożeństwo?

Na nieustannej, trwającej czterdzieści godzin modlitwie przed uroczyście wystawionym Najświętszym Sakramentem. Powinno się zarówno zaczynać, jak i kończyć Mszą św. Traktuje się to nabożeństwo jako chroniące przed złem, pokusami i wszelkimi niebezpieczeństwami. Jednak, jak w przypadku każdej adoracji Najświętszego Sakramentu, ma przede wszystkim służyć pogłębieniu wiary i umocnieniu relacji z Bogiem.

Dlaczego 40 godzin?

Przede wszystkim dla upamiętnienia czasu (właśnie 40 godzin), jaki według tradycji ciało Zbawiciela było złożone w grobie. Ale liczba 40 jest często wymieniana w Biblii i zawsze oznacza święty czas: przed rozpoczęciem nauczania – Jezus przebywał na pustyni przez 40 dni, tyle samo czasu padał deszcz w trakcie potopu, Żydzi błąkali się na pustyni przez 40 lat. Współcześnie jednak dokumenty liturgiczne mówią nie tyle o „czterdziestogodzinnym nabożeństwie”, co o dłuższej adoracji, bez określania czasu jej trwania. Ze względów praktycznych zrezygnowano też z wymogu, by odbywało się nieustannie dniem i nocą. Zezwolił na to papież Benedykt XIV.

PODZIEL SIĘ.!

Facebook
X
Email
Drukuj