Dzień 23 stycznia to w Kościele powszechnym liturgiczne wspomnienie dowolne bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego, urodzonego 22 stycznia 1913 roku w Chełmży, wyrósł w rodzinie pełnej miłości, pracowitości i patriotyzmu. Jako młody chłopak angażował się w harcerstwo, a w późniejszych latach wstąpił na drogę kapłaństwa, przyjmując święcenia w 1937 roku. W czasie II wojny światowej, po aresztowaniu przez Niemców, trafił do obozów koncentracyjnych, gdzie kontynuował swoją kapłańską posługę, niosąc pomoc duchową współwięźniom. Zmarł 23 lutego 1945 roku w Dachau, w opinii świętości. Został beatyfikowany przez Jana Pawła II w 1999 roku i ogłoszony patronem harcerstwa polskiego. Jego życie jest świadectwem niezłomnej wiary, poświęcenia i służby drugiemu człowiekowi.

biogram

Wincenty Frelichowski urodził się 22 stycznia 1913 roku w Chełmży, w rodzinie, która była wzorem życzliwości, wzajemnego wsparcia i pobożności. W jego domu panowała atmosfera miłości, sumiennej pracy i głębokiego patriotyzmu, co miało ogromny wpływ na jego dalsze życie. W wieku siedmiu lat, 20 stycznia 1920 roku, był świadkiem wkroczenia wojska polskiego do Chełmży, które przyniosło wolność miastu i jego mieszkańcom, otwierając nowy rozdział w życiu młodego Wincentego.

Młodość spędził w cieniu chełmżyńskiej katedry, a swoją pasję do służby drugiemu człowiekowi rozwijał w harcerstwie, wstępując do 24. Pomorskiej Drużyny Harcerskiej im. Zawiszy Czarnego w 1927 roku. Wicek, jak go powszechnie nazywano, był nie tylko drużynowym, ale i propagatorem harcerskich ideałów, wierząc, że wychowanie obywatelskie jest kluczem do potężnego państwa. „Taka drużyna dawałaby swym członkom coś więcej niż samą karność i przyjemne obozy, dawałaby im pełne wychowanie obywatela” – pisał w swoim pamiętniku.

Jako uczeń chełmżyńskiego gimnazjum, angażował się również w działalność Sodalicji Mariańskiej, w której w 1930 roku został prezesem. W 1937 roku przyjął święcenia kapłańskie, a nieco później, wikariusz w parafii Wniebowzięcia NMP w Toruniu. Pełnił funkcję kapelana Pomorskiej Chorągwi ZHP i redaktora „Wiadomości Kościelnych”, nie rezygnując z młodzieńczych ideałów.

W 1939 roku, po wybuchu II wojny światowej, Wincenty Frelichowski stał się celem niemieckich represji. 17 października 1939 roku został aresztowany przez okupanta i osadzony w Forcie VII. Pomimo brutalnych warunków obozowych, nie zrezygnował ze swojej misji kapłańskiej, niosąc pomoc duchową uwięzionym, zwłaszcza młodzieży. Jego posługa nie zakończyła się jednak na jednym obozie – trafił kolejno do Stutthof, Grenzdorf, Sachsenhausen i Dachau. W każdym z tych miejsc organizował modlitwy i sakramenty, troszczył się o współwięźniów, niosąc im pocieszenie i nadzieję.

W Dachau, gdzie warunki były szczególnie trudne, Wincenty zaangażował się w opiekę nad chorymi na tyfus. Sam zaraził się tą straszną chorobą, ale nie przestawał służyć innym. Wspólnie z 32 polskimi księżmi pielęgnował zakażonych, ryzykując własnym życiem. Zmarł 23 lutego 1945 roku, mając zaledwie 32 lata, w opinii świętości, tuż przed wyzwoleniem obozu. Jego śmierć była momentem szczególnym – hitlerowcy, choć brutalni, pozwolili na pierwszą w obozie wspólną modlitwę przy trumnie zmarłego kapłana, która była udekorowana kwiatami. Po jego śmierci, relikwie księdza zostały starannie zachowane przez współwięźniów.

Wincenty Frelichowski został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II 7 czerwca 1999 roku w Toruniu. 22 lutego 2003 roku ogłoszono go patronem harcerstwa polskiego, przypisując mu rolę wzoru harcerskich wartości: odwagi, poświęcenia i oddania drugiemu człowiekowi. Jego życie i śmierć pozostaną na zawsze świadectwem niezłomnej wiary i gotowości do służby Bogu i ludziom, niezależnie od okoliczności.

patronat

Bł. Stefan Wincenty Frelichowski jest patronem harcerzy polskich.

znaczenie liturgiczne

Wspomnienie bł. Wincentego Frelichowskiego obchodzone jest 23 lutego, ponieważ właśnie tego dnia, w 1945 roku, zmarł w obozie koncentracyjnym w Dachau. Jego śmierć była wynikiem ciężkiej choroby, którą zaraził się, pomagając chorym współwięźniom. Choć zmarł w młodym wieku, w opinii świętości, jego życie pełne ofiarnej służby, szczególnie w czasie wojny i w obozach, pozostawiło trwały ślad w historii Kościoła i harcerstwa. 23 lutego jest zatem dniem, w którym wspomina się jego męczeńską śmierć oraz wyjątkowe świadectwo wiary i poświęcenia dla innych.

ikonografia

W ikonografii bł. Wincenty Frelichowski jest najczęściej przedstawiany w kapłańskim stroju, a także z harcerskim krzyżem, który symbolizuje jego silne związki z ruchem harcerskim. Często ukazywany jest w kontekście swojej służby w obozach koncentracyjnych, gdzie opiekował się chorymi i organizował modlitwy. Zdarza się, że w jego przedstawieniach pojawiają się symbole męczeństwa, takie jak krzyż, a także postać zmartwychwstającego Chrystusa, odnosząc się do jego heroicznej śmierci w obozie. Jego wizerunki oddają także ducha służby bliźniemu i oddania Bogu, które były fundamentem jego życia.

kolekta z mszy

Boże, Obrońco i mocy swoich wiernych, Ty w błogosławionym Stefanie Wincentym, prezbiterze i męczenniku, dałeś uciśnionym wyraźny znak miłości pasterskiej, † spraw łaskawie, abyśmy dzięki jego wstawiennictwu * potrafili wytrwać wśród przeciwności tego świata. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

cytat

Wszystko, co robimy, ma prowadzić do świętości. Jeżeli będziemy mieli w sercu Jezusa, to wszystko, co robimy, będzie służbą dla Niego.” bł. Stefan

Ten cytat doskonale oddaje ducha życia błogosławionego, który nieustannie dążył do świętości poprzez służbę Bogu i ludziom, zwłaszcza w trudnych warunkach obozowych.

Podziel się treścią :