Cele Wspólnoty

  • modlitwa za wybranego kapłana
  • troska o jedność kapłanów ze swoim biskupem i między sobą
  • współpraca między kapłanami i świeckimi
  • wspieranie powołań do kapłaństwa i życia zakonnego

Logo Apostolatu

Jako logo ruchu wybrano margaretkę czyli polny kwiat. Ilustruje on zaangażowanie w modlitwę. Roślina jest zakorzeniona w glebie Kościoła i odżywiona życiem Ducha Świętego. Siedem płatków kwiatu reprezentuje siedem osób, które zobowiązały się do modlitwy za konkretnego kapłana. W centrum kwiatu wpisuje się imię kapłana, natomiast na płatkach imiona siedmiu osób, które składają Bogu przyrzeczenie modlitwy – każda w jednym, wybranym przez siebie dniu tygodnia.

Modlitwa

W Apostolacie Margaretka istnieje duża dowolność w wyborze modlitw. Louise Ward stwierdziła: „Każdy ‘płatek’ może modlić się w sposób, który najlepiej mu odpowiada, każdy na swój sposób. Ruch nie oferuje specjalnej formuły”. I podobnie: „Każdy człowiek jest niepowtarzalny. Każdy liść z drzewa jest wyjątkowy;  każdy płatek śniegu, kropla wody, ziarnko piasku są wyjątkowe. Więc każdy znajdzie unikalny sposób. Bóg nie tworzy kopii. Różnorodność jest chwałą Ojca”. Zatem istnieje dowolność w przyjmowaniu modlitw przez różne Margaretki. Szanując wytworzoną przez lata praktykę, proponujemy modlitwę „O Jezu Boski Pasterzu…” oraz (według ustalenia przez grupę): dziesiątek Różańca lub Koronkę Pokoju lub Koronkę do Miłosierdzia Bożego lub inną modlitwę.

Siedem wokół jednego

Święty Jan Maria Vianney powiedział, że nie ma złych kapłanów. Są tylko tacy, za których wierni za mało się modlą. Dlatego, żeby nie było wokół Was księży, za których mało kto się modli, proponujemy margaretkę. Co to takiego?

To codzienna modlitwa za konkretnego księdza. Nazwa MARGARETKA pochodzi od imienia niezwykłej osoby, Margaret O’Donnell z Kanady. Gdy Margaret miała 13 lat, w sierpniu 1951 roku, wykryto u niej chorobę Heinego-Medina. Zawieziono ją do szpitala w Ottawie, potem do Montrealu. Trzy miesiące później dziewczynka wróciła do domu, ale była już całkowicie sparaliżowana. Mogła poruszać tylko głową. Margaret szybko zrozumiała, że jak dla innych małżeństwo, kapłaństwo lub życie zakonne, tak dla niej ta choroba jest powołaniem. I zaczęła swoje cierpienie poświęcać, modląc się za parafię, za swojego proboszcza. Księża zaczęli jej powierzać swoje intencje. Z każdym dniem do domu przychodziło coraz więcej osób z prośbą o modlitwę. Czasem przyjmowała nawet 20 osób w ciągu dnia. Margaret zmarła w Wielki Piątek po 27 latach życia w całkowitym bezruchu. Miała 40 lat. Trzy lata później pani profesor Louise Ward, która osobiście znała Margaret O’Donnell, 1 sierpnia 1981 r. założyła Ruch MARGARETEK. Nazwała go jej imieniem, bo poruszyło ją niezwykłe życie i modlitwa Margaret. Po francusku (w Kanadzie to język urzędowy) marguerite oznacza polny kwiatek, który w Polsce nazywany jest margerytką lub margaretką. Dlatego symbolem Apostolatu MARGARETKA stał się kwiatek o białych płatkach. W środku kwiatu wpisuje się imię i nazwisko księdza, a na siedmiu płatkach imiona i nazwiska siedmiu osób, które przyrzekają Bogu, że jednego dnia tygodnia będą się modlić za konkretnego kapłana. Ta sama osoba może należeć do wielu margaretek. Może się na przykład modlić za siedmiu kapłanów – każdego dnia za innego księdza. My kapłani bardzo potrzebujemy modlitwy, a tych czasach szczególnie. Dlatego prosimy, aby w naszej parafii objąć nas taką formą modlitwy. Jeśli są chętne osoby, by modlić się za kapłana prosimy o kontakt z Księdzem w zakrystii.

Historia Apostolatu Modlitwy za Kapłanów Margaretka

Apostolat Margaretka (fr. „Le Mouvement des Marguerites”, ang. „The Daisy Movement”) został założony w Kanadzie 1 sierpnia 1981 roku przez panią profesor Louise Ward, za aprobatą miejscowego biskupa. Od samego początku jego patronką została Najświętsza Maryja Panna Matka Kościoła. Apostolat Margaretka, jak twierdzi założycielka, jest „duchową adopcją kapłana w modlitwie”.

Jako logo ruchu wybrana została margaretka czyli polny kwiat. Ilustruje on zaangażowanie w modlitwę i posiada głęboką symbolikę. Margaretka jest zakorzeniona w glebie Kościoła i odżywiona życiem Ducha Świętego. Siedem płatków kwiatu reprezentuje siedem osób, które są zobowiązane do modlitwy za konkretnego kapłana, każda z osób w jednym z siedmiu dni tygodnia. W centrum kwiatu wpisuje się imię i nazwisko kapłana, natomiast na siedmiu płatkach imiona i nazwiska siedmiu osób, które składają Bogu przyrzeczenie modlitwy – każda osoba w jednym wybranym dniu tygodnia.

Obecnie Apostolat Margaretka, za zgodą diecezjalnych ordynariuszy istnieje w wielu krajach świata. W Kanadzie jest uważany przez biskupów, za jeden z dziesięciu głównych ruchów w Kościele. „Ten ruch jest łaską dla naszego Kościoła” (bp Gilles Cazabon z diecezji Saint-Jérôme). Apostolat Margaretka jest „niespodzianką Ducha Świętego” (bp Raymond Saint-Gelais z diecezji Nicolet).

Do rozwoju tego ruchu przyczynili się franciszkanie z medjugorskiej parafii. Ich świadectwo o mocy i znaczeniu tej modlitwy, wobec przybywających do Medjugoria pielgrzymów, pomogło w szybszym rozszerzenie się tej formy modlitwy na cały świat.

Rozwój w Polsce

W Polsce pierwsze Margaretki powstały już w 1998 roku jako oddolna inicjatywa osób świeckich. Do ich liczebnego wzrostu przyczynił się także ogłoszony w 2009 roku przez papieża Benedykta XVI rok kapłański. 

Ze względu na wzrastającą liczbę zaangażowanych osób i chęć wspólnotowej modlitwy za kapłanów, rozpoczęto organizowanie spotkań i pielgrzymek w różnych miejscach w Polsce (Kalwaria Zebrzydowska, Wysokie Koło i inne). Powstało też wiele stron internetowych, które propagują ideę modlitwy w Margaretkach.

Księżą Biskupi zgromadzeni na 372 Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski, które obradowało w Gnieźnie i Poznaniu w dniach 14-16 kwietnia 2016 roku, powołali ks.Bogusława Nagel z Archidiecezji Krakowskiej na Opiekuna Krajowego Apostolatu Modlitwy za Kapłanów „Margaretka”.