Hieronim urodził się ok. 345 r. w Strydonie (na pograniczu Dalmacji i Panonii, dziś tereny Chorwacji). Pochodził z zamożnej rodziny chrześcijańskiej. Studiował w Rzymie, gdzie poznał łacinę i retorykę, a tam też przyjął chrzest. Zafascynowany życiem ascetycznym, porzucił światową karierę i wybrał drogę mnicha. Przebywał w Antiochii, Konstantynopolu, a później w Rzymie, gdzie został sekretarzem papieża Damazego. Na jego polecenie rozpoczął pracę nad przekładem Pisma Świętego.

Po śmierci papieża udał się na Wschód i w 386 r. osiadł w Betlejem, gdzie spędził resztę życia. Tam prowadził działalność naukową i charytatywną, kierował klasztorami i przede wszystkim – tłumaczył oraz komentował Pismo Święte. Jego dzieło – Wulgata – miało fundamentalne znaczenie dla całej chrześcijańskiej kultury.

Hieronim słynął z wielkiej uczoności i gorliwości, ale także z porywczego temperamentu. Pozostawił ogromny dorobek literacki: komentarze biblijne, listy, przekłady i pisma polemiczne. Zmarł 30 września 419 lub 420 r. w Betlejem. Jego relikwie znajdują się w rzymskiej bazylice Santa Maria Maggiore.

Święty Hieronim ukazywany jest najczęściej:

• jako asceta i pokutnik z kamieniem w ręku, czaszką i księgą,
• jako uczony siedzący przy pulpicie, piszący piórem,
• czasem w kapeluszu kardynalskim – symbolizującym jego rolę sekretarza papieskiego,
• obok niego często przedstawiany jest lew, którego miał – według legendy – oswoić, wyjmując mu cierń z łapy.