Okres Zwykły – czas codzienności w blasku tajemnicy Chrystusa

Oprócz szczególnych okresów liturgicznych, takich jak Adwent, Boże Narodzenie, Wielki Post czy Okres Wielkanocny, w roku liturgicznym pozostaje 33 lub 34 tygodnie. Są one poświęcone celebrowaniu misterium Chrystusa w całej jego pełni, szczególnie w niedziele, które pozostają najważniejszymi dniami świętowania w Kościele. Ten czas, nazywany Okresem Zwykłym, stanowi przestrzeń wzrostu w wierze i odkrywania obecności Boga w codzienności.

Dwie części Okresu Zwykłego
Okres Zwykły jest najdłuższym czasem w roku liturgicznym, podzielonym na dwie części. Pierwsza część trwa od poniedziałku po Święcie Chrztu Pańskiego do wtorku przed Środą Popielcową i obejmuje około 8-9 niedziel. Druga część rozpoczyna się w poniedziałek po Uroczystości Zesłania Ducha Świętego i trwa do soboty przed I Niedzielą Adwentu.

W 2025 roku pierwsza część Okresu Zwykłego rozpoczęła się 13 stycznia, w poniedziałek po  Niedzieli Chrztu Pańskiego, i potrwa do 4 marca, czyli dnia poprzedzającego Środę Popielcową, która tradycyjnie wprowadza nas w czas Wielkiego Postu.

Symbolika i znaczenie
W Okresie Zwykłym szaty liturgiczne mają kolor zielony, która jest symbolem życia, odrodzenia, zwycięstwa, sprawiedliwości oraz nadziei. Barwa zielona jest również oznaką młodości, spokoju, płodności i nieśmiertelności. Co więcej, zieleń jest kolorem Ogrodu Pańskiego w Biblii. Symbolizuje także krzyż biskupi, który daje nadzieję na podróż duszy do raju i zbawienia. Ten czas jest momentem „odpoczynku” w rytmie roku liturgicznego, ale jednocześnie sprzyja pogłębianiu relacji z Bogiem poprzez uczestnictwo w Eucharystii i rozważanie Pisma Świętego.

Czytania liturgiczne w Okresie Zwykłym
Każda niedziela w tym okresie pozostaje celebracją pełni misterium Chrystusa, bez przypisania jej szczególnego tematu. Tematykę liturgiczną nadają natomiast czytania mszalne, ułożone w trzyletnim cyklu (A, B, C). W kolejnych latach czytamy fragmenty Ewangelii według św. Mateusza (rok A), św. Marka (rok B) i św. Łukasza (rok C), a pod koniec roku liturgicznego dominuje tematyka eschatologiczna, czyli refleksje o końcu czasów.

Pierwsze czytania, zaczerpnięte ze Starego Testamentu, są dobierane tak, by ukazać harmonię z Ewangelią, ukazując jedność historii zbawienia. Drugie czytania, pochodzące z listów apostolskich, szczególnie św. Pawła, nie zawsze harmonizują tematycznie z pozostałymi, ale wzbogacają refleksję liturgiczną.

W dni powszednie okresu zwykłego Ewangelie czytane są według cyklu rocznego, natomiast pierwsze czytania są ułożone w cyklu dwuletnim (rok I i II). Ta struktura czytań ma na celu pogłębienie naszej wiary i zrozumienie, że całe życie chrześcijanina jest zanurzone w misterium zbawienia.

Codzienność w blasku Ewangelii
Okres Zwykły jest czasem, w którym Kościół zachęca nas, abyśmy odkrywali obecność Boga w codziennym życiu. Każda niedziela i każdy dzień są okazją, by na nowo przeżywać radość zmartwychwstania i odkrywać nasze powołanie do udziału w wiecznym spoczynku Boga. To czas wzrastania w wierze i budowania nadziei, że w Chrystusie każda chwila ma swój sens i prowadzi nas ku pełni życia.