wprowadzenie
V Niedziela Wielkiego Postu – „Tęsknota, która rodzi nowe życie”
Wchodzimy w najgłębszy i najbardziej przejmujący moment Wielkiego Postu – czas, gdy cisza staje się modlitwą, a serce zaczyna bardziej tęsknić za światłem Zmartwychwstania. Dzisiejsza Liturgia Słowa niesie ze sobą przesłanie nadziei i nowego początku.
W pierwszym czytaniu prorok Izajasz ogłasza, że Bóg czyni nową rzecz – przeprowadza swój lud przez pustynię ku wolności. Psalmista zaś śpiewa z wdzięcznością: „Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas”, przypominając, że mimo trudności, jesteśmy prowadzeni przez rękę Boga.
Święty Paweł w Liście do Filipian zaprasza nas do duchowego zrywu: porzucenia tego, co za nami, i skierowania wzroku ku górze – ku Chrystusowi, który jest celem naszej wędrówki. Ewangelia stawia nas zaś przed czułym spojrzeniem Jezusa, który nie potępia grzesznicy, ale przywraca jej godność – i z nadzieją mówi: „Idź, a od tej chwili już nie grzesz.”
To słowo ma moc poruszyć nasze sumienia i serca. Jest jak światło, które przenika przez zasłonę.
Właśnie dziś w kościołach – a coraz częściej i w naszych domach – zasłaniamy krzyże. To piękna i głęboka tradycja, która uczy nas duchowej tęsknoty. Jak mówi duchowy komentarz:
„Zasłaniamy Krzyż nie dlatego, że chcemy o Nim zapomnieć, ale dlatego, że chcemy za Nim zatęsknić. Zasłona jest jak zasłonięte oblicze Oblubieńca – budzi tęsknotę, porusza serce, prowokuje pytania. Chrystus się ukrywa, byśmy mogli na nowo zapragnąć Jego obecności.”
Zasłonięty krzyż jest jak milczący znak, że to, co najważniejsze, jeszcze przed nami. To zapowiedź Paschy – przejścia ze śmierci do życia, z ciemności do światła. Niech ta niedziela będzie dla nas początkiem duchowego wyciszenia, oczyszczenia i nadziei, że Bóg pragnie uczynić coś nowego właśnie w naszym życiu.
liturgia słowa bożego
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 43, 16-21)
Obietnica nowego wyzwolenia
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Tak mówi Pan, który otworzył drogę przez morze i ścieżkę przez potężne wody; który wyprowadził wozy i konie, także i potężne wojsko; upadli, już nie powstaną, zgaśli, jak knotek zostali zdmuchnięci.
«Nie wspominajcie wydarzeń minionych, nie roztrząsajcie w myśli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuję rzeczy nowej; pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie? Otworzę też drogę na pustyni, ścieżyny na pustkowiu. Sławić Mnie będą zwierzęta polne, szakale i strusie, gdyż na pustyni dostarczę wody i rzek na pustkowiu, aby napoić mój lud wybrany. Lud ten, który sobie utworzyłem, opowiadać będzie moją chwałę».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 126 (125), 1b-2b. 2c-3. 4-5. 6)
Refren: Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas.
Gdy Pan odmienił los Syjonu, *
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu, *
a język śpiewał z radości.
Refren: Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas.
Mówiono wtedy między narodami: *
«Wielkie rzeczy im Pan uczynił».
Pan uczynił nam wielkie rzeczy *
i radość nas ogarnęła.
Refren: Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas.
Odmień znowu nasz los, o Panie, *
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją, *
żąć będą w radości.
Refren: Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas.
Idą i płaczą, *
niosąc ziarno na zasiew,
lecz powrócą z radością, *
niosąc swoje snopy.
Refren: Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas.
DRUGIE CZYTANIE (Flp 3, 8-14)
Upodabniając się do śmierci Chrystusa, dojdę do powstania z martwych
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Filipian
Bracia:
Wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana.
Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim – nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną dzięki wierze w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze – przez poznanie Go: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach – w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych.
Nie mówię, że już to osiągnąłem i już się stałem doskonały, lecz pędzę, abym też to zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa.
Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę, w Chrystusie Jezusie.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Jl 2, 13bc)
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Nawróćcie się do Boga waszego,
On bowiem jest łaskawy i miłosierny.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
✠EWANGELIA (J 8, 1-11)
Od tej chwili już nie grzesz
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On, usiadłszy, nauczał ich.
Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą dopiero co pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, tę kobietę dopiero co pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co powiesz?» Mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć.
Lecz Jezus, schyliwszy się, pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem». I powtórnie schyliwszy się, pisał na ziemi.
Kiedy to usłyszeli, jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta stojąca na środku.
Wówczas Jezus, podniósłszy się, rzekł do niej: «Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?» A ona odrzekła: «Nikt, Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz».
Oto słowo Pańskie.
mówią wielcy
Nie grzeszyć
Czy zauważyliśmy, że kiedy Pan Jezus powiedział: -Kto jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień” – najszybciej zaczęli odchodzić starsi, widocznie poczuwali się do winy.
Jeszcze jedna uwaga.
Najczęściej albo potępiamy, albo jesteśmy pobłażliwi. Pan Jezus nie rzucił kamienia na grzesznicę, ale nie był dla niej pobłażliwy. Nakazał jej odejść i nie grzeszyć.
ks. Jan Twardowski, Wszędy pełno Ciebie, s.173.
Kolor szat liturgicznych
Kolekta
Prosimy Cię, Panie, nasz Boże, † udziel nam łaski, abyśmy gorliwie naśladowali miłość Twojego Syna, * który oddał własne życie za zbawienie świata. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Podziel się treścią :