W najbliższy czwartek, 15 sierpnia, będziemy obchodzić jedną z najpiękniejszych uroczystości w roku – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Tego dnia Msze Święte sprawowane będą o godz. 7.00, 8.30, 10.00 i 12.00 w Farze oraz o godz. 16.00 w Sanktuarium Matki Boskiej Lipskiej w Lipach. Podczas każdej Eucharystii poświęcimy bukiety ziół, kwiatów i kłosów zbóż – znak wdzięczności Bogu za plony ziemi i prośba o błogosławieństwo na kolejne miesiące. To święto, w którym cała przyroda zdaje się modlić wraz z nami, a zapach kwiatów i ziół unosi się ku niebu, niosąc nasze modlitwy do Matki, która została wzięta w chwale do swego Syna. Lud wierzy, że zioła poświęcone w tym dniu za pośrednictwem Maryi otrzymują moc leczniczą i chronią od chorób i zarazy. Rolnicy tego dnia dziękują Bogu za plony ziemi i ziarno, które zebrali z pól.

15 sierpnia niebo i ziemia zdają się być bliżej siebie niż kiedykolwiek. W tę uroczystość Kościół raduje się tajemnicą, która od wieków rozpala serca wierzących Maryja, Matka Boga i Matka nas wszystkich, została wzięta do nieba z ciałem i duszą.

Ta prawda, obecna w Tradycji chrześcijańskiej od pierwszych wieków, została uroczyście potwierdzona przez papieża Piusa XII w 1950 roku jako dogmat wiary. Nie rozstrzygnął on jednak, czy Maryja została wzięta do nieba po śmierci, czy jeszcze za życia. Kościół Wschodni mówi o Zaśnięciu, Zachód o Wniebowzięciu. W obu jednak tradycjach brzmi ta sama nuta Maryja nie została w grobie, lecz cała została ogarnięta chwałą Boga

MARYJA – MATKA Z SERCEM ZIEMI I SPOJRZENIENIEM NIEBA

W polskiej tradycji dzień ten nazywany jest także Świętem Matki Bożej Zielnej. Wspomnienie o tym, że Apostołowie zamiast ciała Maryi znaleźli w grobie kwiaty, przeniknęło do codzienności wierni przynoszą do kościoła bukiety ziół, kłosów zbóż, kwiatów. Te rośliny owoc pracy rąk i dar ziemi stają się modlitwą, podziękowaniem za plony, prośbą o Boże błogosławieństwo na kolejny rok.
Lud wierzy, że poświęcone w tym dniu zioła nabierają mocy leczniczej ale przecież najgłębsze uzdrowienie przynosi Matka, która prowadzi do Syna.

To święto przypomina, że życie chrześcijanina jest pielgrzymką nie ku przypadkowemu celowi, lecz ku niebu. Maryja jest pierwszą z nas, która przeszła tę drogę w pełni, stając się znakiem pewności i nadziei: skoro Ona dotarła, to i my możemy.

WNIEBOWZIĘCIE W HISTORII I MODLITWIE NARODU

15 sierpnia to także rocznica zwycięstwa z 1920 roku  „Cudu nad Wisłą”. W tamtym czasie, gdy Polska i cała Europa stanęły wobec groźby bolszewickiego zalewu, wielu wierzyło, że zwycięstwo było owocem szczególnego wstawiennictwa Maryi.
Od lat 90. jest to również Święto Wojska Polskiego znak, że Matka Boża Wniebowzięta jest patronką nie tylko wiary, ale i naszej narodowej wolności.

MARYJA – NASZA DROGA W GÓRĘ

W ikonach i obrazach wielkich mistrzów Wniebowzięcie ukazywane jest jako moment światła i ruchu ku górze. Maryja, wyciągnięta ku niebu, ale patrząca w stronę ziemi jakby chciała nas wszystkich objąć i wciągnąć w ten strumień światła. Ona nie zamknęła się w chwale – Jej serce pozostało matczyne, uważne, czułe na każdy nasz krok.

Wniebowzięcie nie jest więc odległą, piękną legendą  jest zaproszeniem. Każdy akt wiary, każde „tak” wypowiedziane Bogu, każda miłość ofiarowana bezinteresownie, to krok ku górze. Maryja pokazuje, że świętość nie polega na ucieczce od świata, lecz na przeniknięciu go miłością, aż Bóg sam pociągnie nas ku sobie.

Święty Bernard z Clairvaux mówił, że „Maryja jest drabiną, po której Bóg zstąpił na ziemię, a my możemy po niej wstąpić do nieba”. W Uroczystość Wniebowzięcia spójrzmy w górę i zobaczmy, że ta drabina wciąż stoi  a Jej szczyt ginie w blasku, który jest naszym prawdziwym domem.