wprowadzenie
Na Święto Podwyższenia Krzyża Świętego w XXIV Niedzielę Zwykłą Słowo Boże ukazuje nam krzyż jako źródło zbawienia i miłości Boga do człowieka. W pierwszym czytaniu (Lb 21, 4b-9) Izraelici, ukąszeni przez jadowite węże, zostają uzdrowieni przez spojrzenie na miedzianego węża zawieszonego na palu, zapowiedź przyszłego zbawienia przez Chrystusa. Psalm responsoryjny (Ps 78) przypomina wielkie dzieła Boga, które nie mogą być zapomniane, a Jego miłość i wierność trwają przez pokolenia. W drugim czytaniu (Flp 2, 6-11) św. Paweł ukazuje uniżenie Jezusa, który, choć równy Bogu, przyjął ludzką postać i stał się posłuszny aż do śmierci na krzyżu, przez co Bóg wywyższył Go ponad wszystko. W Ewangelii (J 3, 13-17) Jezus mówi o swojej misji zbawczej, wskazując, że jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak On musi być wywyższony, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Krzyż, choć początkowo symbolem hańby, stał się dla nas znakiem zbawienia i nadziei.
Czy potrafię przyjąć trudności i codzienne krzyże jako część Bożego planu? W czym dzisiaj mogę zaufać Bogu i podnieść moje serce ku Niebu?
liturgia słowa bożego
PIERWSZE CZYTANIE (Lb 21, 4b-9)
Wąż z brązu znakiem ocalenia
Czytanie z Księgi Liczb
W owych dniach podczas drogi lud stracił cierpliwość. I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: «Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny».
Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. Przybyli więc ludzie do Mojżesza, mówiąc: «Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże». I wstawił się Mojżesz za ludem.
Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: «Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu». Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogoś wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 78 (77), 1b-2. 34-35. 36-37. 38)
Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.
Słuchaj, mój ludu, nauki mojej, *
nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich.
Do przypowieści otworzę me usta, *
wyjawię tajemnice zamierzchłego czasu.
Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.
Gdy ich zabijał, wtedy Go szukali, *
nawróceni, garnęli się do Boga.
Przypominali sobie, że Bóg jest ich opoką, *
że Bóg Najwyższy jest ich Zbawicielem.
Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.
Lecz oszukiwali Go swymi ustami *
i kłamali Mu swoim językiem.
Ich serce nie było Mu wierne, *
w przymierzu z Nim nie byli stali.
Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.
On jednak w swym miłosierdziu *
odpuszczał im winę i nie zatracał.
Gniew swój często powściągał *
i powstrzymywał swoje oburzenie.
Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.
DRUGIE CZYTANIE (Flp 2, 6-11)
Chrystus uniżył samego siebie, dlatego Bóg Go wywyższył
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Filipian
Bracia:
Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stając się podobnym do ludzi. A w zewnętrznej postaci uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem – ku chwale Boga Ojca.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 119 (118), 135)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Uwielbiamy Cię, Chryste, i błogosławimy Ciebie,
bo przez Krzyż Twój święty świat odkupiłeś.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
✠ EWANGELIA (J 3, 13-17)
Wywyższenie Syna Człowieczego
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do Nikodema:
«Nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego.
Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony».
Oto słowo Pańskie.
Kolor szat liturgicznych
mówią wielcy
„Położyć nadzieję w Bogu, zawierzyć Mu, oznacza to wybrać drogę trudną, wiodącą do tego, co miłe i bliskie, przez ciemność i opuszczenie, przez odarcie z tego, co własne.”
ks. Janusz Pasierb
Kolekta z mszy
Wszechmogący Boże, Syn Twój posłuszny Twojej woli poniósł śmierć na krzyżu, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni, † spraw, abyśmy poznawszy na ziemi tajemnicę odkupienia, * mogli otrzymać jej owoce w niebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
KOLEKTA – (łac. collere – zbierać razem, tzw. modlitwa dnia, oracja) znajduje się w brewiarzu i w formularzu Mszy Świętej. Po wezwaniu „Módlmy się” następuje chwila ciszy, aby uczestnicy liturgii uświadomili sobie, że stoją w obecności Boga i wypowiedzieli w modlitwie osobistej swoje prośby. Następnie przewodniczący liturgii recytuje lub śpiewa kolektę, która wyraża charakter obchodu liturgicznego (nawiązuje treścią do uroczystości lub wspomnienia świętego patrona) i prośby wspólnoty do Boga. Kolekta kończy się konkluzją trynitarną w następujący sposób: „Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków”. Lud, łącząc się z prośbą i wyrażając na nią zgodę, przez aklamację Amen sprawia, że staje się ona jego modlitwą.
liturgiczne obchody tygodnia
Podziel się treścią :