wprowadzenie
Na XXVII Niedzielę Zwykłą Słowo Boże zachęca nas do wiary, która ufa Bogu nawet w chwilach trudnych i niezrozumiałych. W pierwszym czytaniu (Ha 1, 2-3; 2, 2-4) prorok Habakuk woła do Boga z serca pełnego bólu, widząc zło i niesprawiedliwość na świecie. Bóg odpowiada mu, że sprawiedliwy żyje wiarą, nawet wtedy, gdy nie widzi jeszcze spełnienia Bożych obietnic. Psalm responsoryjny (Ps 95) zaprasza do uwielbienia Pana, ale też ostrzega: „Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie” – bo tylko otwarte serce potrafi rozpoznać Jego obecność w codzienności. W drugim czytaniu (2 Tm 1, 6-8. 13-14) św. Paweł wzywa Tymoteusza, by odważnie świadczył o wierze, nie lękając się cierpienia, lecz czerpiąc siłę z Ducha Świętego, który daje moc, miłość i roztropność. W Ewangelii (Łk 17, 5-10) uczniowie proszą Jezusa: „Przymnóż nam wiary”. Chrystus przypomina, że nawet wiara mała jak ziarnko gorczycy może czynić rzeczy niemożliwe, jeśli tylko jest autentyczna i zakorzeniona w Bogu. Jezus uczy też pokory – uczeń, który wiernie służy, nie szuka pochwał, bo wszystko, co czyni, czyni z miłości i wdzięczności wobec Pana.
Jak wygląda moja wiara w chwilach zwątpienia? Czy potrafię ufać Bogu, gdy nie widzę jeszcze owoców Jego działania?
liturgia słowa bożego
PIERWSZE CZYTANIE (Ha 1, 2-3; 2, 2-4)
Sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności
Czytanie z Księgi proroka Habakuka
Jak długo, Panie, mam wzywać pomocy – a Ty nie wysłuchujesz? Wołam do Ciebie: Na pomoc! – a Ty nie wysłuchujesz. Dlaczego ukazujesz mi niegodziwość i przyglądasz się nieszczęściu? Oto ucisk i przemoc przede mną, powstają spory, wybuchają waśnie.
I odpowiedział Pan tymi słowami: «Zapisz widzenie, na tablicach wyryj, by można było łatwo je odczytać. Jest to widzenie na czas oznaczony, lecz wypełnienie jego niechybnie nastąpi; a jeśli się opóźnia, ty go oczekuj, bo w krótkim czasie przyjdzie niezawodnie. Oto zginie ten, co jest ducha nieprawego, a sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 95 (94), 1-2. 6-7c. 7d-9)
Refren: Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie.
Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
Refren: Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie.
Przyjdźcie, uwielbiajmy Go, padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył.
Albowiem On jest naszym Bogiem, *
a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku.
Refren: Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie.
Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: †
«Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła».
Refren: Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie.
DRUGIE CZYTANIE (2 Tm 1, 6-8. 13-14)
Nie dał nam Bóg ducha bojaźni
Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza
Najdroższy:
Przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie od nałożenia moich rąk. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości oraz trzeźwego myślenia. Nie wstydź się zatem świadectwa Pana naszego ani mnie, Jego więźnia, lecz weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii mocą Bożą!
Zdrowe zasady, które posłyszałeś ode mnie, zachowaj jako wzorzec w wierze i miłości w Chrystusie Jezusie. Dobrego depozytu strzeż z pomocą Ducha Świętego, który w nas mieszka.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (1 P 1, 25)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowo Pana trwa na wieki.
Właśnie to słowo ogłoszono wam jako Dobrą Nowinę.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
✠ EWANGELIA (Łk 17, 5-10)
Służyć z pokorą
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Apostołowie prosili Pana: «Dodaj nam wiary». Pan rzekł: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna.
Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź zaraz i siądź do stołu”? Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił”? Czy okazuje wdzięczność słudze za to, że wykonał to, co mu polecono?
Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”».
Oto słowo Pańskie.
mówią wielcy
„Wiara to nie dowód, ale decyzja serca, które wybiera Boga mimo ciemności.”
ks. Janusz Pasierb
Kolor szat liturgicznych
Kolekta z mszy
Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; † okaż nam swoje miłosierdzie, * odpuść grzechy, które niepokoją nasze sumienia, i udziel nam również tego, o co nie ośmielamy się prosić. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
KOLEKTA – (łac. collere – zbierać razem, tzw. modlitwa dnia, oracja) znajduje się w brewiarzu i w formularzu Mszy Świętej. Po wezwaniu „Módlmy się” następuje chwila ciszy, aby uczestnicy liturgii uświadomili sobie, że stoją w obecności Boga i wypowiedzieli w modlitwie osobistej swoje prośby. Następnie przewodniczący liturgii recytuje lub śpiewa kolektę, która wyraża charakter obchodu liturgicznego (nawiązuje treścią do uroczystości lub wspomnienia świętego patrona) i prośby wspólnoty do Boga. Kolekta kończy się konkluzją trynitarną w następujący sposób: „Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków”. Lud, łącząc się z prośbą i wyrażając na nią zgodę, przez aklamację Amen sprawia, że staje się ona jego modlitwą.
liturgiczne obchody tygodnia
Podziel się treścią :