Dziś, 15 października, Kościół obchodzi wspomnienie św. Teresy od Jezusa (z Ávila) – mistyczki, reformatorki Karmelu, autorki duchowych arcydzieł i jednej z największych świętych w historii Kościoła.
Była kobietą o niezwykłej sile ducha, głębokiej modlitwie i ogromnym zaufaniu Bogu. W czasach rozluźnienia zakonnego przywróciła karmelitom ducha pierwotnej surowości i modlitwy, stając się matką Karmelu Bosego.
Św. Teresa z Ávila jest doktorem Kościoła, patronką Hiszpanii, miast Ávila i Alba de Tormes, a także patronką karmelitów, chorych i dusz czyśćcowych.
życiorys
Teresa de Cepeda y Ahumada urodziła się 28 marca 1515 roku w Ávila w Hiszpanii w zamożnej rodzinie szlacheckiej. Od najmłodszych lat zdradzała żywy temperament i głęboką pobożność.
Mając 7 lat, postanowiła wraz z bratem Rodrigiem uciec do Afryki, by ponieść śmierć męczeńską za wiarę. Wuj w porę powstrzymał dzieci, lecz w sercu Teresy pozostało pragnienie świętości.
W wieku 12 lat przeżyła śmierć matki. Jak wspominała:
„Udałam się przed obraz Matki Bożej i błagałam Ją, by mi była matką. Prośba ta nie była daremna, bo ile razy w potrzebie polecałam się tej Pani, zawsze doznawałam Jej pomocy.”
W wieku 20 lat wstąpiła do klasztoru karmelitanek w Ávila. Zderzyła się tam jednak z rozluźnieniem obyczajów – klasztor przypominał raczej dwór niż dom modlitwy. Wtedy w jej sercu zrodziło się pragnienie odnowy życia zakonnego.
Złożyła śluby w 1537 roku, lecz ciężka choroba zmusiła ją do opuszczenia klasztoru. Po cudownym uzdrowieniu – które przypisywała wstawiennictwu św. Józefa – jej życie duchowe pogłębiło się i zaczęło nabierać mistycznego charakteru.
W roku 1557, wpatrzona w obraz ubiczowanego Chrystusa, przeżyła głębokie nawrócenie serca. Zrozumiała, że jej dotychczasowe życie zakonne nie było pełne. Od tej chwili postanowiła żyć wyłącznie dla Boga.
W 1560 roku miała wizję piekła, która napełniła ją bojaźnią Bożą i gorliwością o zbawienie dusz.
Wkrótce rozpoczęła reformę Karmelu, przywracając dawną surowość i ducha kontemplacji. Pomagał jej w tym św. Piotr z Alkantary, a potem św. Jan od Krzyża.
W roku 1562 założyła pierwszy klasztor karmelitanek bosych w Ávila pod wezwaniem św. Józefa. Pomimo licznych przeszkód, sprzeciwów i prześladowań, powstało aż 15 żeńskich klasztorów reformowanych, a wraz z Janem od Krzyża – także męska gałąź karmelitów bosych.
Św. Teresa łączyła mistykę z realizmem życia. Była osobą o mocnym charakterze, wielkim poczuciu humoru i zdrowym rozsądku. Jej modlitwa była żywa, serdeczna, a relacja z Bogiem – pełna miłości.
Zmarła 4 października 1582 roku w klasztorze w Alba de Tormes, w wieku 67 lat.
Beatyfikowana w 1614 roku przez Pawła V, a kanonizowana w 1622 roku przez Grzegorza XV.
W roku 1970 papież Paweł VI ogłosił ją doktorem Kościoła, nadając tytuł „doktora mistycznego” – jako pierwszej kobiecie w historii Kościoła.
Dzieła św. Teresy z Ávila
Zostawiła po sobie wspaniałe pisma, które stały się klasyką duchowości chrześcijańskiej:
- „Księga życia”,
- „Droga doskonałości”,
- „Twierdza wewnętrzna”,
- „Księga fundacji”,
a także liczne listy, poezje i modlitwy, w których ukazuje drogę duszy ku zjednoczeniu z Bogiem.
W ikonografii: Św. Teresa przedstawiana jest w habicie karmelitanki, z krzyżem, piórem, księgą lub gołębicą, często z aniołem przeszywającym jej serce strzałą miłości Bożej – symbolem mistycznego zjednoczenia z Chrystusem.
Jej dewiza brzmiała:
„Misericordias Domini in aeternum cantabo” – Miłosierdzie Pańskie na wieki będę wychwalać.
kolekta z mszy
Boże, Ty przez swojego Ducha natchnąłeś świętą Teresę od Jezusa, aby wskazywała Kościołowi drogę wiodącą do doskonałości, † spraw, abyśmy się karmili jej duchową nauką * i zapalili się pragnieniem prawdziwej świętości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Podziel się treścią :