Jest to imię żeńskie odpowiadającemu męskiemu imieniu Karol, które z kolei wywodzi się z języka germańskiego od wyrazu pospolitego karl (charal, charel, carl) ‘małżonek, mąż’. Imię Karolina powstało na gruncie włoskim i francuskim i stąd przeniknęło do polszczyzny. Odpowiedniki obcojęzyczne: łac. Carola, Carolina, ang., fr. Caroline, niem. Karolin, Karoline, Carolina, wł. Carolino Znaczenie imiona
W dniu 18 listopada przypada w Kościele w Polsce liturgiczne wspomnienie obowiązkowe bł. Karoliny Kózkówny, dziewicy i męczennicy. Bł. Karolina urodziła się w roku 1898 w ubogiej rodzinie wiejskiej w miejscowości Wał-Ruda, w diecezji tarnowskiej. Od najmłodszych lat ukochała modlitwę i starała się wzrastać w miłości Bożej. Na początku pierwszej wojny światowej, dnia 18 listopada 1914 roku z ręki żołnierza armii rosyjskiej poniosła śmierć męczeńską broniąc cnoty czystości. Papież Jan Paweł II beatyfikował ją w Tarnowie w dniu 10.06.1987.
PATRONAT
modlitwa
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas
Ojcze z nieba Boże zmiłuj się nad nami
Synu Odkupicielu świata Boże zmiłuj się nad nami
Duchu święty Boże zmiłuj się nad nami
Święta Trójco jedyny Boże zmiłuj się nad nami
Męczennico w obronie czystości – módl się za nami
Apostołko Krzyża Chrystusowego – módl się za nami
Czcicielko Różańca świętego – módl się za nami
Świadku Ewangelii – módl się za nami
Wzorze żywej wiary – módl się za nami
Kwiecie polskiej ziemi – módl się za nami
Troskliwa opiekunko świątyni – módl się za nami
Nauczycielko prawdziwej pobożności – módl się za nami
Niestrudzona w posłudze bliźnim – módl się za nami
Przykładzie poszanowania rodziców – módl się za nami
Gorliwa nauczycielko dzieci – módl się za nami
Strażniczko kościoła domowego – módl się za nami
Przykładzie pracowitości – módl się za nami
Przykładzie uczciwości – módl się za nami
Apostole dobroci – módl się za nami
Wrażliwa pocieszycielko skrzywdzonych – módl się za nami
Światło dla zagubionych – módl się za nami
Wzorze szczerej przyjaźni – módl się za nami
Patronko ciężkiej pracy rolników – módl się za nami
Patronko młodzieży – módl się za nami
Przewodniczko w drodze do świętości – módl się za namiPrzez zasługi Błogosławionej Karoliny – prosimy Cię Panie
O wytrwanie w wierze – prosimy Cię Panie
O posłuszeństwo słowu Bożemu – prosimy Cię Panie
O mądrość w podejmowaniu życiowych decyzji – prosimy Cię Panie
O właściwe wykorzystanie darowanych nam talentów – prosimy Cię Panie
O umiejętność dostrzegania dobra – prosimy Cię Panie
O pokrzepienie w trudnych chwilach życia – prosimy Cię Panie
O pocieszenie w smutkach i udrękach – prosimy Cię Panie
O siłę ducha w chwilach zwątpień – prosimy Cię Panie
O męstwo w znoszeniu cierpienia – prosimy Cię Panie
O wrażliwość sumienia – prosimy Cię Panie
O wierność Bogu, bliźnim i sobie – prosimy Cię Panie
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – zmiłuj się nad nami
Módl się za nami Błogosławiona Karolino – abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się : Wszechmogący, miłosierny Boże. Ty w bł. Karolinie dziewicy i męczennicy zostawiłeś nam świetlany przykład umiłowania modlitwy, czystości i pracy, spraw za jej wstawiennictwem, abyśmy na ziemi naśladowali jej cnoty i razem z nią radowali się wieczną nagrodą w niebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Biogram błogosławionej
Karolina urodziła się w podtarnowskiej wsi Wał-Ruda 2 sierpnia 1898 r. jako czwarte z jedenaściorga dzieci Jana Kózki i Marii z domu Borzęckiej. Pięć dni później otrzymała chrzest w kościele parafialnym w Radłowie. Jej rodzice posiadali niewielkie gospodarstwo. Pracowała z nimi na roli. Wzrastała w atmosferze żywej i autentycznej wiary, która wyrażała się we wspólnej rodzinnej modlitwie wieczorem i przy posiłkach, w codziennym śpiewaniu Godzinek, częstym przystępowaniu do sakramentów i uczestniczeniu we Mszy także w dzień powszedni. Ich uboga chata była nazywana “kościółkiem”. Krewni i sąsiedzi gromadzili się tam często na wspólne czytanie Pisma świętego, żywotów świętych i religijnych czasopism. W Wielkim Poście śpiewano tam Gorzkie Żale, a w okresie Bożego Narodzenia – kolędy.
Karolina od najmłodszych lat ukochała modlitwę i starała się wzrastać w miłości Bożej. Nie rozstawała się z otrzymanym od matki różańcem – modliła się nie tylko w ciągu dnia, ale i w nocy. We wszystkim była posłuszna rodzicom, z miłością i troską opiekowała się licznym młodszym rodzeństwem. W 1906 roku rozpoczęła naukę w ludowej szkole podstawowej, którą ukończyła w 1912 roku. Potem uczęszczała jeszcze na tzw. naukę dopełniającą trzy razy w tygodniu. Uczyła się chętnie i bardzo dobrze, z religii otrzymywała zawsze wzorowe oceny, była pracowita i obowiązkowa.
Do Pierwszej Komunii św. przystąpiła w roku 1907 w Radłowie, a bierzmowana została w 1914 r. przez biskupa tarnowskiego Leona Wałęgę w nowo wybudowanym kościele parafialnym w Zabawie.
Duży wpływ na duchowy rozwój Karoliny miał jej wuj, Franciszek Borzęcki, bardzo religijny i zaangażowany w działalność apostolską i społeczną. Siostrzenica pomagała mu w prowadzeniu świetlicy i biblioteki, do której przychodziły często osoby dorosłe i młodzież. Prowadzono tam kształcące rozmowy, śpiewano pieśni religijne i patriotyczne, deklamowano utwory wieszczów.
Karolina była urodzoną katechetką. Nie poprzestawała na tym, że poznała jakąś prawdę wiary lub usłyszała ważne słowo; zawsze spieszyła, by przekazać je innym. Katechizowała swoje rodzeństwo i okoliczne dzieci, śpiewała z nimi pieśni religijne, odmawiała różaniec i zachęcała do życia według Bożych przykazań. Wrażliwa na potrzeby bliźnich, chętnie zajmowała się chorymi i starszymi. Odwiedzała ich, oddając im różne posługi i czytając pisma religijne. Przygotowywała w razie potrzeby na przyjęcie Wiatyku. W swojej parafii była członkiem Towarzystwa Wstrzemięźliwości oraz Apostolstwa Modlitwy i Arcybractwa Wiecznej Adoracji Najświętszego Sakramentu.
Zginęła w 17. roku życia 18 listopada 1914 roku, na początku I wojny światowej. Carski żołnierz uprowadził ją przemocą i bestialsko zamordował, gdy broniła się pragnąc zachować dziewictwo. Po kilkunastu dniach, 4 grudnia 1914 r., w pobliskim lesie znaleziono jej zmasakrowane ciało. Tragedia jej śmierci nie miała świadków.
Pogrzeb sprawowany w niedzielę 6 grudnia 1914 r. zgromadził ponad 3 tysiące żałobników i był wielką manifestacją patriotyczno-religijną okolicznej ludności, która przekonana była, że uczestniczy w pogrzebie męczennicy. Tak rozpoczął się kult Karoliny. Pochowano ją początkowo na cmentarzu grzebalnym, ale w 1917 roku bp Wałęga przeniósł jej ciało do grobowca przy parafialnym kościele we wsi Zabawa.
W trakcie procesu beatyfikacyjnego 6 października 1981 r. przeprowadzono ekshumację i pierwsze rozpoznanie doczesnych szczątków Karoliny; złożono je w sarkofagu w kruchcie kościoła w Zabawie. Rekognicję kanoniczną i przełożenie doczesnych szczątków Karoliny do nowej trumny przeprowadzono w marcu 1987 r., po ogłoszeniu dekretu o męczeństwie służebnicy Bożej.
10 czerwca 1987 r. w Tarnowie św. Jan Paweł II beatyfikował Karolinę. W czasie Mszy beatyfikacyjnej powiedział: “Święci są po to, ażeby świadczyć o wielkiej godności człowieka. Świadczyć o Chrystusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym dla nas i dla naszego zbawienia – to znaczy równocześnie świadczyć o tej godności, jaką człowiek ma wobec Boga. Świadczyć o tym powołaniu, jakie człowiek ma w Chrystusie”.
Uroczystym rozpoczęciem kultu bł. Karoliny była translokacja relikwii – przeniesienie trumny z przedsionka kościoła i złożenie jej w sarkofagu pod mensą głównego ołtarza jej parafialnego kościoła.
Kilka lat temu przy Diecezjalnym Sanktuarium bł. Karoliny w Zabawie poświęcono kaplicę Męczenników i Ofiar Przemocy, a obecnie trwa budowa Pomnika Ofiar Wypadków Komunikacyjnych, który jest pierwszym etapem powstania Centrum Leczenia Traumy Powypadkowej.