wprowadzenie
25 maja przypada VI Niedziela Wielkanocna, obchodzona bezpośrednio przed uroczystością Wniebowstąpienia Pańskiego. To czas, gdy liturgia kieruje nasze spojrzenie ku niebu, ale jednocześnie mocno osadza nas w codzienności wiary, która domaga się wierności, pokoju serca i otwartości na działanie Ducha Świętego. Dzisiejsze czytania ukazują Kościół jako wspólnotę prowadzoną przez Ducha, żyjącą nadzieją nieba, a jednocześnie zakorzenioną w miłości do Chrystusa.
W pierwszym czytaniu z Dziejów Apostolskich (Dz 15, 1-2. 22-29) mamy opis jednego z pierwszych i najważniejszych momentów w historii Kościoła – Sobór Jerozolimski. Uczniowie muszą rozstrzygnąć, czy poganie, którzy uwierzyli w Jezusa, mają być zobowiązani do przestrzegania Prawa Mojżeszowego. W odpowiedzi apostołowie i starsi, kierując się natchnieniem Ducha Świętego, podejmują decyzję pełną mądrości i miłości: „Postanowiliśmy, Duch Święty i my…”. To ważna lekcja: Kościół podejmuje decyzje nie w oderwaniu od życia, ale w łączności z Duchem Świętym i wspólnotą wiernych.
Refren psalmu responsoryjnego – „Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże” – to wezwanie do powszechnego uwielbienia Boga, który nie jest już tylko Bogiem jednego narodu, ale Panem całego stworzenia i wszystkich narodów.
W drugim czytaniu z Apokalipsy św. Jana (Ap 21, 10-14. 22-23) widzimy wizję Nowego Jeruzalem – Kościoła chwalebnego, zstępującego z nieba. To obraz Kościoła, którego centrum nie stanowi już świątynia, ale sam Bóg i Baranek. Miasto to nie potrzebuje światła słońca ani księżyca, ponieważ „chwała Boga je oświetliła, a jego lampą – Baranek”. To zachęta, byśmy już teraz szukali światła w Chrystusie, który oświeca ciemności naszych serc i wspólnot.
W Ewangelii (J 14, 23-29) Jezus daje swoim uczniom obietnicę Ducha Świętego i pokój serca, który nie pochodzi z tego świata. Mówi: „Jeśli kto Mnie miłuje, będzie zachowywał moją naukę” i dalej: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam”. Miłość do Chrystusa nie wyraża się jedynie w uczuciach, ale w posłuszeństwie Jego słowu, a prawdziwy pokój – ten, który nie znika w obliczu trudności – płynie z głębokiej więzi z Bogiem.
Dzisiejsza liturgia przypomina, że życie chrześcijańskie to codzienne otwieranie się na Ducha Świętego, który prowadzi Kościół i każdego z nas ku prawdzie, jedności i świętości. Na tydzień przed Wniebowstąpieniem Pan Jezus przypomina, że choć fizycznie odejdzie, nie zostawi nas sierotami – Duch Święty będzie naszym Pocieszycielem i Przewodnikiem.
Czy potrafię otworzyć serce na Jego działanie? Czy żyję tak, by moje życie świadczyło, że miłuję Jezusa i trwam w Jego pokoju?
liturgia słowa bożego
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 15, 1-2. 22-29)
Dekret Soboru Jerozolimskiego
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: «Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni».
Kiedy doszło do niemałych sporów i roztrząsań między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich udadzą się w sprawie tego sporu do Jeruzalem, do apostołów i starszych.
Wtedy apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabą, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem. Posłali przez nich pismo tej treści:
«Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, poświęcili swe życie. Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy oznajmią wam ustnie to samo.
Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!»
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 67 (66), 2-3. 4-5. 6 i 8)
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Albo: Alleluja.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi; *
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, †
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
DRUGIE CZYTANIE (Ap 21, 10-14. 22-23)
Miasto Święte
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Uniósł mnie anioł w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte – Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga. Źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu: Miało ono mur wielki i wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach – dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu szczepów synów Izraela. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Baranka.
A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego świątynią jest Pan Bóg wszechmogący oraz Baranek. I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą – Baranek.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
✠ EWANGELIA (J 14, 23-29)
Duch Święty nauczy was wszystkiego
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.
Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.
A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie».
Oto słowo Pańskie.
mówią wielcy
„Pokój serca jest owocem miłości – tam, gdzie mieszka miłość, tam mieszka Bóg.” – św. Teresa z Ávili
Ta myśl pięknie koresponduje z dzisiejszą Ewangelią, w której Jezus mówi: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam” (J 14, 27).
Kolor szat liturgicznych
Kolekta
Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy w tych radosnych dniach gorliwie oddawali cześć Chrystusowi zmartwychwstałemu; † niech misterium paschalne, które wspominamy, * przemienia nasze życie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Podziel się treścią :