wprowadzenie
Na IV Niedzielę Adwentu Słowo Boże prowadzi nas ku tajemnicy Boga, który przychodzi cicho i blisko, przez posłuszeństwo wiary. W pierwszym czytaniu (Iz 7, 10-14) prorok Izajasz zapowiada znak dany przez samego Boga: „Oto Panna pocznie i porodzi Syna”. To obietnica obecności Boga pośród swojego ludu – Emmanuela, Boga z nami. Psalm responsoryjny (Ps 24) woła o serce czyste i ręce nieskalane, bo tylko taki człowiek może stanąć przed Panem i przyjąć Jego błogosławieństwo. W drugim czytaniu (Rz 1, 1-7) św. Paweł przypomina, że Jezus Chrystus jest zapowiedzianym Mesjaszem, Synem Bożym, przez którego wszyscy zostaliśmy wezwani do posłuszeństwa wiary. W Ewangelii (Mt 1, 18-24) spotykamy św. Józefa – człowieka milczenia, sprawiedliwości i zaufania. Choć nie rozumie do końca Bożych planów, przyjmuje je z wiarą i posłuszeństwem. To przez jego „tak” Bóg może wejść w historię człowieka. Ewangelia uczy nas, że Bóg działa najpełniej tam, gdzie człowiek pozwala Mu prowadzić się bez lęku.
Czwarta świeca adwentowa zapalona na wieńcu przypomina, że światło jest już bardzo blisko. Adwentowe oczekiwanie dobiega końca – czas otworzyć serce, by Emmanuel mógł w nim zamieszkać.
Refleksja do rozważania:
Czy potrafię zaufać Bogu, nawet gdy Jego drogi są dla mnie niezrozumiałe? Czy robię w swoim sercu miejsce dla Jezusa, który chce przyjść właśnie taki, jaki jest – cichy i pokorny?
liturgia słowa bożego
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 7, 10-14)
Panna pocznie i porodzi Syna
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Pan przemówił do Achaza tymi słowami: «Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Szeolu, czy to wysoko w górze!».
Lecz Achaz odpowiedział: «Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę».
Wtedy rzekł Izajasz:
«Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam uprzykrzać się ludziom, iż uprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 24, 1-2. 3-4. 5-6)
Refren: Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały.
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Refren: Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały.
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *
którego dusza nie lgnęła do marności.
Refren: Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Refren: Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 1, 1-7)
Chrystus jest potomkiem Dawida i Synem Bożym
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian.
Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej, którą Bóg przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach świętych. Jest to Ewangelia o Jego Synu – pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Świętości pełnym mocy Synem Bożym przez powstanie z martwych – o Jezusie Chrystusie, Panu naszym.
Przez Niego otrzymaliśmy łaskę i urząd apostolski, aby ku chwale Jego imienia pozyskiwać wszystkich pogan dla posłuszeństwa wierze. Wśród nich jesteście i wy powołani przez Jezusa Chrystusa.
Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w Rzymie: łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa!
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 1, 23)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna,
któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy Bóg z nami.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
✠EWANGELIA (Mt 1, 18-24)
Jezus urodzi się z Maryi zaślubionej Józefowi, potomkowi Dawida
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza.
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak.
Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez proroka: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy „Bóg z nami”.
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.
Oto słowo Pańskie.
mówią wielcy
Bóg przychodzi najczęściej wtedy, gdy przestajemy się bronić przed Jego miłością.”
ks. Janusz Pasierb
Kolor szat liturgicznych
Kolekta z mszy
Boże, Ty w przedziwny sposób stworzyłeś człowieka i w jeszcze cudowniejszy sposób odnowiłeś jego godność, † daj nam uczestniczyć w Bóstwie Twojego Syna, * który przyjął naszą ludzką naturę. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
KOLEKTA– (łac. collere – zbierać razem, tzw. modlitwa dnia, oracja) znajduje się w brewiarzu i w formularzu Mszy Świętej. Po wezwaniu „Módlmy się” następuje chwila ciszy, aby uczestnicy liturgii uświadomili sobie, że stoją w obecności Boga i wypowiedzieli w modlitwie osobistej swoje prośby. Następnie przewodniczący liturgii recytuje lub śpiewa kolektę, która wyraża charakter obchodu liturgicznego (nawiązuje treścią do uroczystości lub wspomnienia świętego patrona) i prośby wspólnoty do Boga. Kolekta kończy się konkluzją trynitarną w następujący sposób: „Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków”. Lud, łącząc się z prośbą i wyrażając na nią zgodę, przez aklamację Amen sprawia, że staje się ona jego modlitwą.
Podziel się treścią :