wprowadzenie
Na II Niedzielę Adwentu Słowo Boże prowadzi nas ku nadziei, która wypływa z Bożej obietnicy odnowienia świata. W pierwszym czytaniu (Iz 11, 1-10) prorok zapowiada nadejście Mesjasza – Tego, który wyrośnie jak „latorośl z pnia Jessego”. Jego panowanie będzie pełne mądrości, sprawiedliwości i pokoju; nawet stworzenie zostanie przemienione. To obraz świata, który Bóg chce uzdrowić i odnowić w Swojej miłości. Psalm responsoryjny (Ps 72) śpiewa o Królu, który przynosi pokój, broni ubogich i przychodzi jako zbawienie dla ludów: „Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie.” W drugim czytaniu (Rz 15, 4-9) św. Paweł wzywa do jedności i wytrwałości. Pismo Święte – pełne obietnic i nadziei – ma nas umacniać, abyśmy „jednym sercem i jednymi ustami” oddawali chwałę Bogu. W Ewangelii (Mt 3, 1-12) pojawia się Jan Chrzciciel – prorok pustyni, który woła: „Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie!”. Jego słowa są mocne, lecz pełne miłości: człowiek ma przygotować drogę Panu przez przemianę serca, porzucenie grzechu i odwagę w czynieniu dobra.
W tę niedzielę zapalamy drugą świecę adwentową – świecę pokoju. Jej światło przypomina, że prawdziwy pokój nie rodzi się z ludzkiego wysiłku, ale z obecności Boga. Każdy krok nawrócenia, każda modlitwa i każde dobro czyni nasze serce miejscem, gdzie ten pokój może zakwitnąć.
Jakie miejsce w moim życiu najbardziej potrzebuje Bożego pokoju? Na czym ma polegać moje konkretne „przygotowanie drogi Panu” w nadchodzącym tygodniu?
liturgia słowa bożego
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 11, 1-10)
Przyjście Mesjasza, Króla sprawiedliwego
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej.
Nie będzie sądził z pozorów ani wyrokował według pogłosek; raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok. Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi.
Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą pospołu i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawać będą ze sobą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na gnieździe kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani działać na zgubę po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze.
Owego dnia to się stanie: Korzeń Jessego stać będzie na znak dla narodów. Do niego ludy przyjdą po radę, i sławne będzie miejsce jego spoczynku.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 72, 1–2, 7–8, 12–13, 17)
Refren: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie.
Boże, przekaż Twój sąd królowi, *
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa.
Refren: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie.
Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość, *
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza *
od Rzeki aż po krańce ziemi.
Refren: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie.
Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa *
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.
Refren: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie.
Niech jego imię trwa na wieki *
jak długo świeci słońce, niech trwa Jego imię.
Niech Jego imieniem wzajemnie się błogosławią, *
niech wszystkie narody życzą mu szczęścia.
Refren: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 15, 4-9)
Chrystus zbawia wszystkich ludzi
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian.
Bracia:
To, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało także dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję. A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
Dlatego przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was – ku chwale Boga. Albowiem Chrystus – powiadam – stał się sługą obrzezanych dla ukazania wierności Boga i potwierdzenia przez to obietnic danych ojcom oraz po to, żeby poganie za okazane sobie miłosierdzie uwielbili Boga, jak napisano:
«Dlatego oddawać Ci będę cześć między poganami i śpiewać imieniu Twojemu».
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 3, 4c. 6)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego;
wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
✠EWANGELIA (Mt 3, 1-12)
Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza.
W owym czasie pojawił się Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: «Nawracajcie się, bo bliskie królestwo niebieskie». Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi: «Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, dla Niego prostujcie ścieżki!».
Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem były szarańcza i miód leśny. Wówczas ciągnęły do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. Przyjmowano od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy.
A gdy widział, że przychodziło do chrztu wielu spośród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im: «Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, a nie myślcie, że możecie sobie mówić: „Abrahama mamy za ojca”, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera jest przyłożona do korzenia drzew. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostaje wycięte i wrzucone w ogień.
Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym».
Oto słowo Pańskie.
mówią wielcy
Zwykle uważamy, że są dwa rodzaje nawróceń. Ktoś się nawraca dlatego, że odzyskał utraconą wiarę, albo dlatego, że był grzesznikiem i oczyścił się z grzechów.
Tymczasem mamy nawracać się stale, to znaczy nieustannie zwracać się ku Bogu, choćbyśmy wierzyli bez zastrzeżeń i dbali o czystość duszy.
Tak wiele spraw w codziennym życiu zasłania nam Boga.
Nie tylko niewiara, grzech, ale i zmęczenie, roztargnienie czy zwykła słabość ludzka.
ks. Jan Twardowski
Kolor szat liturgicznych
Kolekta z mszy
Wszechmogący i miłosierny Boże, † spraw, aby troski doczesne nie przeszkadzały nam w dążeniu na spotkanie z Twoim Synem, * lecz niech nadprzyrodzona mądrość kształtuje nasze czyny i doprowadzi nas do zjednoczenia z Chrystusem. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
KOLEKTA – (łac. collere – zbierać razem, tzw. modlitwa dnia, oracja) znajduje się w brewiarzu i w formularzu Mszy Świętej. Po wezwaniu „Módlmy się” następuje chwila ciszy, aby uczestnicy liturgii uświadomili sobie, że stoją w obecności Boga i wypowiedzieli w modlitwie osobistej swoje prośby. Następnie przewodniczący liturgii recytuje lub śpiewa kolektę, która wyraża charakter obchodu liturgicznego (nawiązuje treścią do uroczystości lub wspomnienia świętego patrona) i prośby wspólnoty do Boga. Kolekta kończy się konkluzją trynitarną w następujący sposób: „Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków”. Lud, łącząc się z prośbą i wyrażając na nią zgodę, przez aklamację Amen sprawia, że staje się ona jego modlitwą.
Podziel się treścią :