wprowadzenie
W wieczór dnia Zmartwychwstania uczniowie siedzieli zamknięci w Wieczerniku — przestraszeni, zagubieni, pełni wątpliwości. I właśnie w tę przestrzeń ich lęku i słabości przychodzi Jezus. Nie czeka, aż się uporządkują, nie żąda wyjaśnień. Staje pośród nich i mówi: „Pokój wam”. To pierwsze słowa Zmartwychwstałego do człowieka — nie wyrzut, nie pytanie o wierność, ale dar pokoju.
W tym prostym geście objawia się pełnia Bożego Miłosierdzia. Jezus przychodzi nie do doskonałych, ale do tych, którzy upadli i się boją. Jego Miłosierdzie nie jest nagrodą za zasługi — jest darem dla tych, którzy wiedzą, że bez Boga nie mogą uczynić niczego dobrego.
Scena z Tomaszem pokazuje nam jeszcze więcej. On nie wierzy, potrzebuje dotknąć ran, zobaczyć, upewnić się. A Jezus nie odrzuca jego wątpliwości. Przychodzi specjalnie dla niego. Pozwala mu włożyć rękę w swoje rany. To kolejny obraz Bożego Miłosierdzia: Bóg zna nasze serca, nasze niepokoje i pragnie spotkać nas tam, gdzie najbardziej się lękamy, gdzie cierpimy. Jezus nie zawstydza Tomasza — On go prowadzi ku wierze poprzez własne zranienie.
Miłosierdzie Boże to właśnie takie spotkanie: przyjęcie nas z naszymi pytaniami, zranieniami i słabościami. W Chrystusie zmartwychwstałym nie ma już miejsca na lęk. Jest pokój, który nie jest tylko brakiem wojny, ale głębokim doświadczeniem bycia kochanym mimo wszystko.
Dzisiejsze święto przypomina nam, że Boże Miłosierdzie nie jest tylko jedną z cech Boga — jest samym Jego sercem. Jezus, pokazując uczniom swoje rany, mówi także nam: „Zobacz, jak bardzo cię kocham. Moje Miłosierdzie jest większe niż twój grzech, twoje zwątpienie, twoja słabość”.
Dlatego odpowiedzią na ten dar powinno być nasze własne miłosierdzie wobec innych: przebaczenie, cierpliwość, otwartość na tych, którzy szukają i błądzą. Tak jak Jezus przyszedł do uczniów mimo drzwi zamkniętych, tak my jesteśmy posłani, by wnosić pokój i nadzieję w świat zamknięty w lęku, zranieniach i niewierze.
„Jezu, ufam Tobie” — te słowa są streszczeniem naszej odpowiedzi na dar Miłosierdzia. Wypowiedzmy je dziś z głębi serca. Powierzmy Jezusowi nasze rany, nasze wątpliwości i nasze życie. On nie odrzuca nikogo. On przychodzi zawsze, aby obdarzyć pokojem.
liturgia słowa bożego
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 5, 12-16)
Wiara, która uzdrawia
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Wiele znaków i cudów działo się wśród ludu przez ręce apostołów. Trzymali się wszyscy razem w krużganku Salomona. A z obcych nikt nie miał odwagi dołączyć się do nich, lud zaś ich wychwalał.
Coraz bardziej też rosła liczba mężczyzn i kobiet przyjmujących wiarę w Pana. Wynoszono też chorych na ulice i kładziono na łożach i noszach, aby choć cień przechodzącego Piotra padł na któregoś z nich. Także z miast sąsiednich zbiegały się wielkie rzesze do Jeruzalem, znosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste, a wszyscy doznawali uzdrowienia.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 118 (117), 2-4. 22-24. 25-27a)
Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.
Albo: Alleluja.
Niech dom Izraela głosi: «Jego łaska na wieki». *
Niech dom Aarona głosi: «Jego łaska na wieki».
Niech wyznawcy Pana głoszą: *
«Jego łaska na wieki».
Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.
Kamień odrzucony przez budujących †
stał się kamieniem węgielnym. *
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił, *
radujmy się nim i weselmy.
Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.
O Panie, Ty nas wybaw, *
pomyślność daj nam, o Panie!
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, †
błogosławimy wam z Pańskiego domu. *
Pan jest Bogiem i daje nam światło.
Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.
DRUGIE CZYTANIE (Ap 1, 9-11a. 12-13. 17-19)
Byłem umarły, oto jestem żyjący na wieki
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwałości w Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, ze względu na słowo Boże i świadectwo Jezusa. Doznałem zachwycenia w dzień Pański i posłyszałem za sobą potężny głos jak gdyby trąby mówiącej: «Co widzisz, w księdze napisz i poślij siedmiu Kościołom, które są w Azji».
I obróciłem się, by widzieć, co za głos do mnie mówił; a obróciwszy się, ujrzałem siedem złotych świeczników, i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, obleczonego w szatę do stóp i przepasanego na piersiach złotym pasem.
Kiedy Go ujrzałem, upadłem jak martwy do Jego stóp, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: «Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni, i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani. Napisz więc to, co widziałeś, i to, co jest, i to, co potem musi się stać».
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 20, 29)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Uwierzyłeś, Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś;
błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
✠ EWANGELIA (J 20, 19-31)
Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam, gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!».
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!». Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!».
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
Oto słowo Pańskie.
mówią wielcy
Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, żeby był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy – ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia. (Dz. 49)
„Dopomóż mi, Panie, aby ręce moje były miłosierne i pełne dobrych uczynków, bym tylko umiała czynić dobrze bliźniemu, na siebie przyjmować cięższe, mozolniejsze prace. Dopomóż mi, aby nogi moje były miłosierne, bym zawsze śpieszyła z pomocą bliźnim, opanowując swoje własne znużenie i zmęczenie. Prawdziwe moje odpocznienie jest w usłużności bliźnim. Dopomóż mi, Panie, aby serce moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich. Nikomu nie odmówię serca swego.” (Dz. 163)
O niepojęte i niezgłębione Miłosierdzie Boże,
Kto Cię godnie uwielbić i wysławić może,
Największy przymiocie Boga Wszechmocnego,
Tyś słodka nadzieja dla człowieka grzesznego. (Dz. 951)
Kolor szat liturgicznych
Kolekta
Boże zawsze miłosierny, Ty przez doroczną uroczystość wielkanocną umacniasz wiarę Twojego ludu, † pomnóż łaskę, której udzieliłeś, abyśmy wszyscy głębiej pojęli, jak wielki jest chrzest, przez który zostaliśmy oczyszczeni, * jak potężny jest Duch, przez którego zostaliśmy odrodzeni, i jak cenna jest Krew, przez którą zostaliśmy odkupieni. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Podziel się treścią :